Publiczna Szkoła Podstawowa nr 1 z Oddziałami Integracyjnymi im. Ignacego Daszyńskiego
Jedna z najstarszych radomskich podstawówek. Miejska Szkoła Powszechna im. Stanisława Staszica powstała w 1913 roku i początkowo mieściła się przy ul. Górnej 9, w wynajętym od prywatnego właściciela budynku. Uczyło się tu 120 dzieci. Wiadomo, że w 1916 roku jej kierownikiem był Józef Świątkowski. W 1921 w trzech salach lekcje miało sześć zespołów uczniowskich. Do „Staszica” chodziło 168 dziewczynek i 125 chłopców. Osiem lat później w 13 kompletach uczyło się już 477 chłopców i 172 dziewczynki; 606 było wyznania rzymskokatolickiego i 43 mojżeszowego. Powstały po cztery klasy pierwsze i drugie oraz po jednej klasie trzeciej, czwartej, piątej i szóstej; klas siódmych nie było.
Dla władz miasta stało się jasne, że szkoła z taką liczbą uczniów nie może funkcjonować w wynajmowanych pomieszczeniach. W połowie lat 30. zapadła decyzją o budowie nowej siedziby. W protokole Rady Miejskiej Radomia z 26 października 1936 roku możemy przeczytać o nadaniu honorowego obywatelstwa miasta Ignacemu Daszyńskiemu i nazwaniu jego imieniem wznoszonej przy ul. Odrodzenia placówki. W październiku 1937 oddano do użytku nowy gmach szkolny. Murowany budynek otaczał duży ogród; podstawówka miała też boisko. W uroczystym otwarciu uczestniczyła żona zmarłego rok wcześniej Daszyńskiego. Pierwszym kierownikiem SP został Marian Sołtyk. Jak wspominał, sytuacja materialna rodziców uczniów pozwoliła na wyposażenie placówki w niezbędne pomoce naukowe. „Szkoła szczyciła się tym, że prawie wszyscy jej uczniowie pisali bezbłędnie pod względem ortograficznym” - czytamy na stronie placówki.
Okupacja niemiecka oznaczała zmiany także w szkolnictwie. Niemcy zakazali nauczania historii i geografii, zamknęli szkolne biblioteki i zlikwidowali zajęcia pozaszkolne. W przypadku „Daszyńskiego” zajęli nawet na potrzeby wojska budynek przy ul. Odrodzenia. Uczniowie musieli się przenieść najpierw do SP nr 16 przy ul. Słowackiego, a potem do budynku przy ul. Młodzianowskiej, gdzie zajęcia odbywały się co drugi dzień. W 1941 roku w 12 oddziałach uczyło się 520 uczniów, a dwa lata później w 11 oddziałach było ich 435. Dzieci miały obowiązek zbierania i dostarczania złomu, makulatury, szmat i ziół (w czerwcu 1942 roku zebrano 770 kg starego żelastwa).
Po zakończeniu wojny instytucja wróciła do dawnego numeru - 18 i znów używała imienia Ignacego Daszyńskiego. W 1950 roku kierownikiem SP został Kazimierz Ginał. Jednocześnie Wydział Oświaty Prezydium Miejskiej Rady Narodowej zdecydował, że szkoła otrzyma numer 1. Dwa lata później zmienił się patron - przedwojennego posła i PPS-owca Ignacego Daszyńskiego zastąpił Janek Krasicki, zamordowany przez Niemców działacz młodzieżowego ruchu komunistycznego.
Ogrom uczniów spowodował, że naukę trzeba było prowadzić na trzy zmiany. Dlatego zdecydowano o powiększeniu placówki. Dobudowano cztery sale lekcyjne, salę gimnastyczną, kuchnię, stołówkę, pomieszczenia na bibliotekę i szatnię. Poprawiło to sytuację, ale nie na długo. Na kolejną rozbudowę złożyły się radomskie zakłady pracy, zwłaszcza Zakład Przemysłu Drzewnego, pod którego patronatem znajdowała się Szkoła Podstawowa nr 1. Powstały kolejne cztery sale lekcyjne, gabinet dyrektora, sekretariat i łazienki. W 1983 roku powstało boisko asfaltowe z konstrukcjami do piłki koszykowej i bramkami do ręcznej. Natomiast 23 stycznia 1997 roku Publicznej Szkole Podstawowej nr 1 przywrócono uroczyście imię Ignacego Daszyńskiego.
We wrześniu 1997 roku dyrektorem PSP nr 1 został Romuald Lis. Za jego czasów dobudowana została nowa część szkoły, czyli 12 sal lekcyjnych, toalety i szatnie. Przeprowadzono również generalny remont starej części szkoły.
W 1999 roku, w wyniku reformy oświaty PSP nr 1 stała się sześcioklasową szkołą podstawową z klasą integracyjną. „Początkowo w klasach integracyjnych uczyły się dzieci z wadą słuchu, opóźnionym rozwojem mowy o podłożu neurologicznym (alalia, autyzm, mutyzm) oraz opóźnieniami rozwojowymi o niewyjaśnionej etiologii. Obecnie w szkole uczą się również dzieci z upośledzeniem umysłowym, niepełnosprawnością sprzężoną, ruchową, wadami wzroku, dziecięcym porażeniem mózgowym” – czytamy na stronie placówki.
W maju 2003 roku oddano do użytku nową salę gimnastyczną. We wrześniu natomiast w struktury „jedynki” włączono Publiczną Szkołę Podstawową nr 30.
