Żyjemy w czasach, w których wygląd zewnętrzny odgrywa istotną rolę. Pierwsze wrażenie jest zawsze najważniejsze. Osoby z nadwagą mają problemy zdrowotne, trudniej nawiązują nowe znajomości, przez brak wiary w siebie nie potrafią znaleźć zatrudnienia.
Badania z brytyjskiego rynku pracy donoszą, że co dziesiąty szef w Wielkiej Brytanii odrzuca kandydata w procesie rekrutacyjnym ze względu na jego nadwagę. A jak jest w Polsce?
– Długo nie mogłam znaleźć pracy – skarży się
Monika z Radomia. – Chociaż dobrze mi szło na rozmowach kwalifikacyjnych i spełniałam wszelkie wymagania, miałam wrażenie, że byłam oceniana tylko na podstawie swojego wyglądu.
Pułapka otyłościMonika od lat zmaga się z otyłością i mimo stosowania drakońskich diet, nie potrafi schudnąć. – Nie objadam się, staram się codziennie zażywać ruchu, ale wszystkie moje wysiłki idą na marne. Mam problemy hormonalne, a leki, które przyjmuję od lat, powodują, że nawet jeśli trochę schudnę, za jakiś czas znowu tyję. Przykro mi, kiedy słyszę, jak ludzie szepczą za moimi plecami: „ale się zapuściła! Pewnie codziennie siedzi przed telewizorem i obżera się chipsami”. To nieprawda, ale nie mogę z tym nic zrobić, bo i tak mi nikt nie uwierzy. Czuję, że wpadłam w
pułapkę otyłości – wyznaje Monika.
Chociaż w Polsce nie przeprowadza się badań dotyczących nietolerancji wobec osób otyłych, to powszechnie wiadomo, jak społeczeństwo ocenia ludzi z nadwagą. Nie lubimy puszystych, bo
otyłość kojarzy się z lenistwem, brakiem energii i przedsiębiorczości. Natomiast osoby z nadwagą bardzo często alienują się, bo boją się opinii społeczeństwa. I błędne koło się zamyka.
Kult szczupłej sylwetki jest tak popularyzowany, jakby odchudzanie było przymusem. Reklamy przekonują do cudownych środków odchudzających, banery na stronach internetowych kuszą chwytliwymi hasłami, a wyretuszowane zdjęcia „grubasów”, które schudły 10 kilogramów w ciągu tygodnia, manipulują rzeczywistością. Wiele osób, które zmagają się ze zbędnymi kilogramami, wierzy w diety i odchudzające tabletki. Chcąc wyzwolić się od piętna otyłości, uciekają się do wszelkich możliwych sposobów na utratę wagi. Niestety, schudnąć w takim tempie, jak nam obiecywano, się nie da.
Grubi nawet, gdy schudnąW 2008 roku
Brytyjskie Ministerstwo Zdrowia wprowadziło zakaz używania słowa „otyły”, ponieważ badania wykazały, że ludzie otyli nie lubią słyszeć, że tacy są. To jednak nie sprawiło, że problem zniknął.
– Trudno zerwać ze stereotypami – twierdzi
Aldona, studentka z Lublina. – Tak jak powszechnie uważa się, że Niemki są brzydkie, tak samo ludzie myślą, że grubasy są leniwe i lubią się obżerać. W mojej rodzinie zawsze byłam najgrubsza. Nawet teraz, gdy schudłam, mój ojciec ciągle nazywa mnie „swoim pączusiem”. Nie mam mu tego za złe, bo wiem, że mówi tak do mnie z przyzwyczajenia. Obecnie studiuję z dala od domu i mam nowych znajomych, którzy nie wiedzą, jaka byłam wcześniej. To mi odpowiada, nie chwalę się, że schudłam, bo mam wrażenie, że niektórzy mogliby zmienić swój stosunek do mnie. Nie chcę, aby ktoś przyszył mi łatkę chudego grubasa – przekonuje Aldona.
Naukowcy z
Uniwersytetu Hawajskiego w Mānoa, Uniwersytetu w Manchesterze i Monash University przeprowadzili badania, których wyniki okazały się zaskakujące. Otóż osoby otyłe, nawet gdy schudną, w swoim środowisku nadal postrzegane są jako… otyłe. Czyżby nie było lekarstwa na stereotyp grubasa? W eksperymencie wzięły udział młode kobiety oraz mężczyźni, którzy za zadanie mieli porównać osoby o stałej wadze i takie, które zrzuciły 30 kilogramów. W opinii oceniających osoby otyłe, które pozbyły się zbędnego ciała, nadal postrzegane były jako nieatrakcyjne. Wychodzi na to, że „łatka grubasa” zostaje na całe życie.
Anna Gawryluk
