"Ewangelia wg św. Mateusza", reż. Pier Paolo Pasolini, 1964 r.
Kiedy za ekranizację życia Jezusa wziął się Pier Paolo Pasolini − ateista i były członek Włoskiej Partii Komunistycznej - musiało wzbudzać to kontrowersje. Jednak to właśnie Pasolini zrobił film obiektywny, na ile się da zgodny z ewangelią. Mało tego - kiedy w 1995 roku w Watykanie opracowano listę "wielkich i wartościowych filmów", dzieło ateisty Pasoliniego zostało zaliczone do kategorii dzieł propagujących wartości religijne. Niektórzy krytycy odbierali "Ewangelię wg św. Mateusza" jako zaangażowaną politycznie, widząc w "jego" Jezusie rewolucjonistę walczącego o doskonalszy porządek moralny świata.
Podczas Festiwalu Filmowego w Wenecji w 1964 roku, "Ewangelia wg św. Mateusza"
zdobyła nominacje do trzech nagród, z których dwie (OCIC Award i
Special Jury Prize) zdobyła. Trzy lata później uhonorowana została
trzema nominacjami do Oscara w kategoriach najlepsza scenografia, najlepsze kostiumy oraz najlepsza muzyka.
"Jesus Christ Superstar", reż. Norman Jewison, 1973 r.
Musical skupia się na konflikcie między Judaszem i Jezusem w ciągu tygodnia przed ukrzyżowaniem oraz na dwuznacznych uczuciach Marii Magdaleny do Jezusa. Film do tej pory wzbudza kontrowersje, głównie ze względu na niesztampowe przedstawienie Męki Pańskiej. Amerykańska produkcja łączy przeszłość i przyszłość. Reżyser ukazuje historię życia Jezusa, wykorzystując rekwizyty i kostiumy z lat 70', np. autokar na pustyni, spodnie dzwony, wielkie okulary, barwne stroje, czołgi. Musical otrzymał nominacje do Złotych Globów w 1974 r.
"Jezus z Nazaretu", reż. Franco Zeffirelli, 1977 r.
To miniserial biblijny produkcji włosko-brytyjskiej. Opowiada historię życia Jezusa oraz osób z nim związanych, aż do jego męczeństwa i śmierci. Wielu krytyków uważa go za film najlepszy w swoim gatunku, a z pewnością za najbardziej szczegółowy opis życia Jezusa. Film zrealizowano z dużym rozmachem, imponującą scenografią i kostiumami. Gra Roberta Powella, odtwórcy głównej roli, sprawiła, że widzowie zaczęli myśleć, że twarz prawdziwego Jezusa wyglądała właśnie tak, jak twarz aktora.
"Ostatnie kuszenie Chrystusa", reż Martin Scorsese, 1988 r.
Film otrzymał jedną nominację do Oscara w kategorii najlepsza reżyseria. Jednocześnie znalazł się w pierwszej dziesiątce
„Najbardziej antykatolickich filmów wszech czasów” według rankingu amerykańskiego pisma katolickiego
„Faith & Family” i w rankingu 25 najbardziej kontrowersyjnych
i szokujących obrazów wszech czasów, opublikowanym przez amerykańskie
pismo branży filmowej „Entertainment Weekly”. Co tak oburzało w tym obrazie? Jezus jest tu przedstawiony jako człowiek walczący z pokusami, strachem, depresją, zwątpieniem, niechęcią i pożądaniem. I przede wszystkim w filmie - co jest oczywiście niezgodne z podstawowymi zasadami wiary - rezygnuje z poddania się męce. W kilku krajach "Ostatnie kuszenie..." zostało zakazane, w wielu – tak jak w Polsce – nigdy po prostu nie doczekało się oficjalnej premiery. Dziś film bez trudu można obejrzeć na DVD czy na youtube. Czy warto? Zapewne tak. Scorsese pokazał Jezusa, który nie bierze na siebie niebywałego ciężaru i odpowiedzialności, który odrzuca przeznaczenie. Ale czy tym bardziej nie powinniśmy kochać Jezusa prawdziwego, który jednak mękę na siebie wziął?
"Spotkanie z Jezusem", animacja, reż. Derek W. Hayes, Stanislav Sokolov, 2000 r.
To brytyjsko-rosyjska animacja, nietypowa głównie ze względu na połączenie filmu lalkarskiego i animowanego. Opowiada historię życia Jezusa Chrystusa. Dwunastoletnia Tamara i jej ojciec faryzeusz Jair przypadkiem spotykają niezwykłego cieślę, Jezusa. Dziewczynka zafascynowana osobowością Jezusa przyłącza się do rosnącej gromady jego zwolenników. Jej ojciec wraz ze starszyzną żydowską wykazują coraz większe zaniepokojenie wpływem charyzmatycznego przywódcy na rzesze ludzi.
"Ewangelia wg św. Jana - Opowieść o Zbawicielu", reż. Philia Saville, 2003 r.
Film zrobiony z ogromnym rozmachem. Opowiada historię życia Jezusa Chrystusa, widzianą oczami św. Jana. Zarówno scenarzysta, jak i reżyser dołożyli ogromnych starań, by film był jak najbardziej autentyczny i bliski temu, co wydarzyło się naprawdę. Nawet muzyka bazuje na instrumentach, które były używane w czasach, w których rozgrywa się akcja. Film zdobył już uznanie nie tylko widzów, ale i krytyki m.in. w USA i Kanadzie. Jego premiera odbyła się blisko "Pasji" Mela Gibsona i oba filmy nie uniknęły porównań. Na pewno produkcja Gibsona jest bardziej kontrowersyjna i wzbudza więcej sprzecznych emocji niż "Opowieść o Zbawicielu".
"Pasja", reż. Mel Gibson, 2004 r.
Mesjasz z "Pasji" Mela Gibsona to człowiek z krwi i kości, który przede wszystkim przeżywa swą mękę jak człowiek, nie jak Bóg. To Jezus, który boi się śmierci i chce się wycofać podczas rozmowy ze swym Ojcem w Getsemani, to Jezus, który czuje nieopisany ból. Celem reżysera było ukazanie cielesności, człowieczeństwa, ludzkiego przeżywania Boskiego Syna, by poruszyć sumienia współczesnego widza – i udało mu się. Ta interpretacja Jezusa i jego męki porusza.
Wydaje się, że obok "Ostatniego kuszenia Chrystusa" to najbardziej kontrowersyjny film dotyczący Zbawiciela w dziejach kinematografii. Co najmniej z dwóch powodów - nigdy wcześniej męki Jezusa nie pokazano tak realistycznie i tak brutalnie zarazem. Poza tym film mocno oprotestowały środowiska żydowskie, które uznały, że "Pasja" przedstawia Żydów w bardzo złym świetle. Twórcy filmu bronili się, że byli po prostu wierni przekazom ewangelicznym.
