Przez kilkanaście ostatnich dni teren wokół dawnej lecznicy oczyszczany był z krzaków i drzew samosiejek.
- Właściciel nieruchomości, którym jest osoba fizyczna zwrócił się do miasta z wnioskiem o zmianę sposobu użytkowania budynku - ze szpitala na budynek biurowo-usługowy. Miałyby zostać rozbudowane też schody zewnętrzne i powstać parking - powiedział nam Janusz Kalinowski z biura prasowego Urzędu Miejskiego w Radomiu. - We wrześniu ubiegłego roku właściciel otrzymał od miasta decyzję o warunkach zabudowy. Ponieważ budynek wpisany jest do rejestru zabytków, do decyzji wpisano sporo wymagań konserwatorskich.
https://www.cozadzien.pl/zdjecia/dawny-szpital-starozakonnych-ruszyly-prace-porzadkowe-zdjecia/67601
Dwukondygnacyjny budynek z użytkowym poddaszem i ogrodowym otoczeniem przy ul. Limanowskiego 23 od marca 1986 roku jest wpisany do rejestru zabytków; ponadto znajduje się na obszarze zabytkowego zespołu urbanistyczno-architektonicznego miasta Radomia również wpisanego do rejestru. Jest też w Gminnej Ewidencji Zabytków Miasta Radomia.
- Tutejszy urząd konserwatorski w kwietniu tego roku pozytywnie zaopiniował koncepcję architektoniczną remontu i przebudowy dawnego szpitala – poinformowano nas w radomskiej delegaturze Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Warszawie. - Wspomniana dokumentacja przedprojektowa będzie zapewne stanowić podstawę do wydania pozwolenia na realizację założeń projektowych przedmiotowego obiektu w przyszłości.
Właściciel nieruchomości przy ul. Limanowskiego na razie nie występował do miasta o pozwolenie na budowę.
Pierwszy szpital dla Żydów guberni radomskiej otwarty został 11 lutego 1848 roku w budynku przy Trakcie Starokrakowskim, w którym wcześniej mieściła się miejska lecznica św. Aleksandra. Bardzo szybko okazał się za mały, więc radomska Gmina Wyznaniowa Żydowska zdecydowała o budowie nowego. Postawiono go na sąsiedniej działce; do użytku został oddany 13 września 1851 roku. W głębi wzniesiono dom dla felczera i ekonoma.
Początkowo szpital dysponował 25 łóżkami. W dwudziestoleciu międzywojennym, mając 50 miejsc dla chorych, był drugą co do wielkości lecznicą w mieście. Także w czasie okupacji niemieckiej funkcjonował tutaj szpital. W sierpniu 1942 roku, podczas likwidacji radomskiego getta, Niemcy wymordowani wszystkich pacjentów.
Po wojnie budynek został odnowiony i we wrześniu 1946 roku rozpoczął tu działalność oddział gruźliczy miejskiej lecznicy. Tzw. szpital płucny funkcjonował przy ul. Limanowskiego do 1995 roku, kiedy to przeniesiono go do lecznicy na Józefowie. W 2004 roku nieruchomość odzyskała Żydowska Gmina Wyznaniowa w Warszawie (w Warszawie, bo w Radomiu takiej nie ma) i Fundacji Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego, która budynek wydzierżawiła Ochotniczemu Hufcowi Pracy. Dwa lata później nieruchomość została wystawiona na sprzedaż.
Przez 25 lat nic się tam nie działo.
