Zakład wielokrotnie zmieniał właściciela, wielokrotnie też był rozbudowywany i modernizowany. Po I wojnie światowej garbarnia musiała mocno ograniczyć produkcję. Powód? Odcięcie od wschodnich rynków zbytu i niemożność importowania skór z Austrii i Czech. Ostatnim przed wybuchem II wojny światowej właścicielem firmy przy ul. Warszawskiej 23 był inż. Mordechaj Cemach. Garbarnia „Praca” zatrudniała wówczas 90 pracowników i była jedną z najbardziej nowoczesnych w II Rzeczpospolitej. Produkowała skóry na potrzeby przemysłu obuwniczego.
Garbarnia działała także w czasie okupacji niemieckiej. Po wojnie przejął ją Tymczasowy Zarząd Państwowy, który w października 1945 roku powierzył prowadzenie firmy Spółdzielni Garbarskiej „Praca”. Trzy lata później stała się częścią Radomskich Zakładów Garbarskich, jako Zakład nr 3.
O tym, że Radom stanowił przed laty prawdziwe zagłębie garbarstwa, świadczy fakt, że to właśnie w naszym mieście po wojnie utworzone zostało Zjednoczenie Przemysłu Skórzanego, skupiające zakłady zajmujące się obróbką skór z całej Polski. Fakt, żywot ZPS nie był przesadnie długi – już 1 października 1947 roku w miejsce zjednoczenia powstały Radomskie Zakłady Garbarskie. W skład RZG weszły wszystkie czynne zakłady garbarskie w woj. kieleckim. Radomskich było w sumie 11; do RZG należało też Państwowe Gimnazjum Chemiczno-Garbarskie. Poza garbarnią „Praca” RZG tworzyły: Spółka Garbarska „Nowość” (ul. Garbarska 27) jako Zakład nr 1, garbarnia „Ludowika” (ul. Garbarska 25) -Zakład nr 2, garbarnia „Lawenzon” (ul. Młodzianowska 94) - Zakład nr 4, „Chrombox” (ul. Młodzianowska 94a) - Zakład nr 5, „Elgold” (ul. Mokra 24) - Zakład nr 6, „Ludros” (ul. Garbarska 93) – Zakład nr 7, „Obozisko” (ul. Głowackiego 42) – Zakład nr 8, „Spólnota” (ul. Słowackiego 97) – Zakład nr 9, „Triumf” (ul. Garbarska 98) – Zakład nr 10 oraz garbarnia „Piast” (ul. Warszawska 19) – Zakład nr 11.
Cześć z nich to były niewielkie firmy, z przestarzałym parkiem maszynowym, którego nie opłacało się modernizować. W następnych latach zlikwidowano więc Zakład nr 4, 5, 8, 9, 10 i 11. Z kolei garbarnie 1, 2, 3, 6 i 7 były stopniowo modernizowane. W 1959 roku całą piątkę włączono do Radomskich Zakładów Przemysłu Skórzanego „Radoskór”. W 1990 Radomskie Zakłady Garbarskie znów stały się samodzielną firmą. Dziewięć lat później Sąd Gospodarczy w Radomiu ogłosił upadłość RZG.
https://www.cozadzien.pl/radom/spacerkiem-po-miescie-kamienica-panstwa-kijewskich/93337
Na podstawie informacji zawartych w „Encyklopedii Radomia” Jerzego Sekulskiego, Radom 2012
