Istnieje możliwość, że bożonarodzeniowe pocztówki swój początek zawdzięczają Włochom. Już w 1709 roku Nicolo Monte Mellini wysyłał życzenia świąteczne w ten sposób do swoich znajomych. Dwa mediolańskie drukarnie podchwyciły ten pomysł i zaczęły masowo produkować oraz sprzedawać kartki z życzeniami. Z takim przedstawieniem historii nie zgadzają się Szkoci. Mimo że w pierwszej połowie XIX wieku Boże Narodzenie nie było jeszcze obchodzone w Szkocji, to właśnie tam miał być zaprojektowany pierwszy wzór bożonarodzeniowej kartki. Przypisuje się ten pomysł właścicielowi drukarni i księgarni, Charlesowi Drummondowi. W 1841 roku umieścił on na wystawie swojego sklepu w Leith pod Edynburgiem grafikę ukazującą uśmiechającą się kobietę w tradycyjnym świątecznym nakryciu głowy. Nad jej wizerunkiem znajdował się napis po szkocku: „Guid New Year an’mony o’them” (Szczęśliwego Nowego Roku i wiele innych). Widząc entuzjazm, jaki wzbudziła ta grafika, Drummond jeszcze w tym samym roku opublikował ją z życzeniami świątecznymi w różnych językach.
Jednak powszechnie uważa się, że pomysłodawcą pierwszej drukowanej masowo kartki z życzeniami był sir Henry Cole – pedagog i mecenas sztuki, założyciel londyńskiego Muzeum Wiktorii i Alberta. W 1843 roku, Sir Henry znalazł się w sytuacji, gdy zalegające na jego biurku stosy listów z życzeniami od przyjaciół i znajomych rosły w zastraszającym tempie. Odpowiedzenie na wszystkie wydawało się zadaniem niemożliwym, a zaniechanie tego groziło reputacyjnym kłopotem. Postanowił więc poprosić zaprzyjaźnionego ilustratora, Johna Callcotta Horsleya, o stworzenie grafiki ze świątecznym motywem. Powstał obrazek przedstawiający licznie zebraną rodzinę delektującą się winem, otoczoną postaciami pomagającymi ubogim. Na grafice widniał napis: „A Merry Christmas and A Happy New Year to You” – „Wesołych Świąt i Szczęśliwego Nowego Roku dla Ciebie”. Sir Henry zlecił wydrukowanie tysiąca kopii u jednego z londyńskich drukarzy. Teraz wystarczyło tylko spersonalizować kartki poprzez wypisanie imion i nazwisk adresatów, a następnie je wysłać. Pomysł Cole'a spotkał się z entuzjazmem Anglików, jednak prawdziwą popularność kartki świąteczne zyskały dopiero pod koniec XIX wieku.
W Polsce świąteczne kartki zaczęły pojawiać się w drugiej połowie XIX wieku. Pierwotnie były to czarno-białe kartoniki, z adresem na jednej stronie i życzeniami na drugiej. Ilustrowane "odkrytki" (z rosyjskiego) lub "korespondentki" (z niemieckiego) były dostępne od 1869 roku. Niemało osób nie zdaje sobie sprawy z tego, że termin "pocztówka" został ustalony dopiero w 1900 roku, kiedy to Towarzystwo Dobroczynności ogłosiło konkurs na polską nazwę dla tych ilustrowanych kartek z życzeniami. Nadesłano niemal 300 propozycji, takich jak "bezkopertka", "niezalepka", "otwartolist", "nibylist", "śmieciuszka", "oszczędnica", "jawka", "nagopis", "niedyskretka", "naguska", "odsłonka", "oglądka", "kilkusłówka", "wiadomostka", "pisemko", "zwiastunka", "dopiśnica" czy "pośpieszka". Spośród nich jury, składające się z członków redakcji "Słownika Języka Polskiego", wyłoniło pięć propozycji: "liścik", "listówka", "otwartka", "pisanka" i "pocztówka". Podczas Pierwszej Wystawy Kart Pocztowych w Warszawie każda osoba odwiedzająca wydarzenie miała możliwość zagłosowania na swoją ulubioną nazwę.141 głosami zwyciężyła „pocztówka”, którą zaproponowała Maria z B. Jak się okazało ową Marią był sam Henryk Sienkiewicz.
