Ul. E. Bakalarza - prostopadła do ul. Podleśnej, równoległa do ul. Macieja Glogiera.
Edmund Bakalarz urodził się 24 października 1913 roku we wsi Nawarzyce w powiecie jędrzejowskim w rodzinie małorolnego chłopa. Mając 12 lat rozpoczął naukę w matematyczno-przyrodniczym gimnazjum w Jędrzejowie, ale wkrótce musiał zrezygnować, bo rodzina nie miała pieniędzy na jego naukę. Zdecydował się na kursy w Seminarium Nauczycielskim Męskim, które ukończył w 1934 roku. W tym samym roku został powołany do odbycia czynnej służby wojskowej przy Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy, który ukończył w stopniu plutonowego.
W 1836 roku Edmund Bakalarz podjął bezpłatną praktykę w szkołach powiatu radomskiego – w Kowali i Rudzie Wielkiej. Dwa lata później został nauczycielem w jednoklasowej szkole w Kierzu Niedźwiedzim (obecnie gmina Skarżysko Kościelne). Marzył o studiach, ale do tego potrzebna była matura; seminarium nauczycielskie dawało tylko dyplom. Maturę, jako eksternista, zdał w 1939 roku w Państwowym Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym im. Tytusa Chałubińskiego w Radomiu. Zdążył jeszcze zdać egzamin wstępny do Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, ale studiów nie rozpoczął, bo wybuchła II wojna światowa.
Edmund został zmobilizowany i wziął udział w kampanii wrześniowej. Walczył m.in. pod Wieluniem, gdzie został ciężko ranny w głowę. Trafił do szpitala, skąd - nie do końca wyleczony - wrócił do Radomia. Jeszcze jesienią 1939 roku rozpoczął pracę w szkole powszechnej w Jeżowej Woli (dziś dzielnica Radomia), by po kilku miesiącach przenieść się do szkoły w Starej Woli Gołębiowskiej.
Edmund Bakalarz dość szybko nawiązał kontakt z działającym w podziemiu - pod kryptonimem Roch - Stronnictwem Ludowym. Pod koniec 1940 roku złożył przysięgę i wstąpił do oddziałów zbrojnych Rocha, które nosiły nazwę Chłopska Straż (od wiosny 1941 - Bataliony Chłopskie). Powierzono mu funkcję zastępcy komendanta na powiat radomski w stopniu kapitana szkoleniowego. Działał pod pseudonimami „Szron” i „Bylica”. Prowadził zarówno wychowanie patriotyczne, jak i szkolenia teoretyczne oraz ćwiczenia praktyczne.
W 1942 roku w Radomiu nastąpiła fala masowych aresztowań nauczycieli - oficerów rezerwy. 4 czerwca został aresztowany Edmund Bakalarz. Dwa dni później Niemcy wywieźli go do obozu Auschwitz-Birkenau. „Po pięciu miesiącach pobytu w obozie, okrutnym maltretowaniu i straszliwej głodówce doprowadzającej wagę dorosłego człowieka do 37-39 kg. wycieńczony tyfusem brzusznym organizm kolegi Bakalarza stał się nieprzydatny do pracy fizycznej. Nr 37618 skreślono z ewidencji obozowej, a ciało pokurczone, kostne piszczele polecono zawlec do komory gazowej. 12 października 1942 roku wśród zgromadzonych na stosie, wymęczonych ciał przed drzwiami krematorium w Oświęcimiu znalazły się zwłoki pierwszego Komendanta BCh powiatu radomskiego czekającego na spalenie” - wspominał Leon Chrust, wojenny kierownik szkoły w Starej Woli Gołębiowskiej, konspiracyjny towarzysz Bakalarza, aresztowany wraz z nim i wywieziony do Auschwitz.
Miejska Rada Narodowa nadała ulicy w Rajcu Poduchownym imię Edmunda Bakalarza 29 marca 1985 roku.
