Obozisko. Między ulicami Jana i Jędrzeja Śniadeckich, Parkową i Warszawską
Działaczka społeczna, zasłużona adwokatka, pierwsza w Radomiu kobieta adwokat. Urodziła się 21 sierpnia 1901 w Radomiu jako córka Adama i Teresy z domu Rzeszutkowskiej. Po ukończeniu szkoły początkowej kontynuowała naukę w Prywatnym Gimnazjum Przyrodniczo-Matematycznym Marii Gajl, gdzie w 1921 zdała maturę. Studiowała na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, ale w 1923 roku zmuszona była przerwać naukę. Po powrocie do Radomia ukończyła kurs metodyczno-pedagogiczny, a w 1924 - prawdopodobnie jako eksternistka - Państwowe Seminarium Nauczycielskie w Kielcach. Pracowała jako nauczycielka w Szkole Powszechnej im. Elizy Orzeszkowej w Radomiu. Oceniając ją pisano, że jest osobą inteligentną, sumienną i gorliwą w wykonywaniu obowiązków, co pozwala na osiągnięcie dobrych wyników nauczania.
Po wznowieniu studiów uzyskała, w 1928 roku, stopień magistra praw. Po odbyciu dwuletniej aplikacji zdała egzamin sądowy i wkrótce rozpoczęła aplikację adwokacką. 17 listopada 1935 została wpisana na listę adwokatów Okręgu Sądu Apelacyjnego w Lublinie. Kancelarię w Radomiu prowadziła nieprzerwanie od chwili wpisu na tę listę do wybuchu wojny, w okresie okupacji i w latach powojennych. W czasie okupacji działała aktywnie w lokalnych strukturach Polskiego Czerwonego Krzyża, udzielając bezinteresownie porad prawnych ubogim i prowadząc ich sprawy przed sądami. Specjalizowała się w prawie rodzinnym, a zwłaszcza w problematyce ochrony prawnej rodziny. Pracę zawodową łączyła z aktywnością społeczną na rzecz osób znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej. Współzałożycielka Ligi Kobiet w Radomiu, Instytutu Nauk Społecznych i Radomskiego Towarzystwa Naukowego. Od 1947 roku prowadziła społecznie dział porad prawnych przy radomskim oddziale Ligi Kobiet, a w następnych latach była m.in. przewodniczącą koła prawniczek przy zarządzie wojewódzkim tej organizacji.
W pierwszych latach powojennych Maria Gajewicz-Zajewska aktywnie działała w komisji ds. zwalczania analfabetyzmu - prowadziła zajęcia na kursach dla analfabetów. Była także współorganizatorką zespołu krawieckiego, który dał później początek spółdzielni Wspólnymi Siłami, działającej przez wiele lat w powojennym Radomiu. Nie szczędziła nigdy czasu na edukację prawną środowisk kobiecych i młodych małżeństw. Wygłaszała prelekcje z zakresu prawa rodzinnego i opiekuńczego. Z jej inicjatywy i przy czynnym udziale została zorganizowana, pierwsza w kraju (1948 r.), poradnia prawno-społeczna. Była członkinią sekcji kobiet prawników przy Zarządzie Głównym Ligi Kobiet i przewodniczącą radomskiego oddziału sekcji, rozszerzyła zakres poradnictwa na takie organizacje jak Polski Komitet Pomocy Społecznej i Towarzystwo Przyjaciół Dzieci. Maria Gajewicz-Zajewska należała wraz z Wojciechem Kalinowskim, Jerzym Szymkowiczem-Gombrowiczem, Janem Gauze i Władysławem Paciakiem do nieformalnego salonu kulturalnego skupionego wokół Stefana Witkowskiego.
Działalność zawodową zakończyła w grudniu 1976, kontynuując pracę społecznikowską. Jej dokonania zostały uhonorowane m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotą Odznaką Zrzeszenia Prawników Polskich, Odznaką Zasłużonego Działacza Kultury.
Zmarła 16 lutego 1992 i została pochowana na cmentarzu przy ul. Limanowskiego.
Z inicjatywą uhonorowania Marii Gajewicz-Zajewskiej poprzez nadanie jej imienia skwerowi w parku im. Jacka Malczewskiego na Obozisku zwróciła się do radnych Okręgowa Rada Adwokacka w Radomiu. Wniosek poparło Radomskie Towarzystwo Naukowe. Uchwałę w sprawie nadania skwerowi imienia adwokat Gajewicz-Zajewskiej Rada Miejska w Radomiu przyjęła jednogłośnie na sesji 26 sierpnia.
