Inżynier, wybitny konstruktor lotniczy i jachtowy, profesor nauk technicznych.
Tadeusz Sołtyk urodził się 30 sierpnia 1909 roku w Radomiu jako syn Stefana i Ireny z Jotkiewiczów. W 1928 roku ukończył Gimnazjum im. Tytusa Chałubińskiego i zdał maturę. Studia rozpoczął na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, by po kilku miesiącach przenieść się na Wydział Mechaniczny (kierunek lotniczy). Tu w 1934 roku otrzymał dyplom inżyniera mechanika specjalności lotniczej. We wrześniu został powołany do wojska; po trzech miesiącach służby podstawowej przeniósł się do Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. W 1935 rozpoczął służbę w Szkole Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Po jej zakończeniu podjął pracę jako zastępca głównego konstruktora w biurze konstrukcyjnym Państwowych Zakładów Lotniczych w Warszawie. Brał udział w rozwoju samolotu PZL.23 Karaś, a także w konstruowaniu i wdrażaniu do produkcji samolotu PZL.46 Sum. Wybuch wojny zastał go na stanowisku zastępcy głównego konstruktora (inż. Stanisława Praussa).
Uczestniczył w kampanii wrześniowej, m.in. w bitwie pod Kockiem. Wzięty do niewoli, uciekł i podczas okupacji ukrywał się w majątku Brzeźce koło Białobrzegów.
Pod koniec 1944 Tadeusz Sołtyk zorganizował w Lublinie pierwsze powojenne biuro konstrukcyjne – Lotnicze Warsztaty Doświadczalne, zostając ich głównym konstruktorem. Po przeniesieniu LWD do Łodzi zaprojektowano tam pod jego kierownictwem lekkie samoloty LWD Szpak (pierwszy polski samolot powojenny) i LWD Żak, których zbudowano kilka sztuk, a następnie szkolno-treningowy LWD Junak, produkowany poza LWD w dużej serii. Opracował też prototyp dwusilnikowego samolotu wielozadaniowego LWD Miś.
https://www.cozadzien.pl/zdjecia/ulica-soltyka-zdjecia/103361
Od 1951 roku był głównym konstruktorem Instytutu Lotnictwa w Warszawie, zaprojektował: Junaka 3, sanitarną wersję CSS-13, nowoczesny metalowy samolot szkolny dla wojska - TS-8 Bies. W Ośrodku Konstrukcji Lotniczych WSK Warszawa-Okęcie zaprojektował pierwszy polski samolot odrzutowy TS-11 Iskra, służący szkoleniu polskich pilotów wojskowych. W 1964 otrzymał zadanie opracowania naddźwiękowego samolotu szkolno-treningowego TS-16 Grot. Prace zostały jednak wstrzymane na etapie projektu wstępnego i makiety.
Po likwidacji Ośrodka Konstrukcji Lotniczych Tadeusz Sołtyk podjął pracę w Przemysłowym Instytucie Automatyki i Pomiarów. Projektował i wykonywał automatykę dla kilkunastu statków i zakładów przemysłowych. Ponadto wykładał na Politechnikach: Gdańskiej, Łódzkiej, Warszawskiej oraz Wojskowej Akademii Technicznej.
W 2003 roku otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Radomia.
Prof. Tadeusz Sołtyk zmarł 14 lipca 2004 w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.
Z inicjatywą nazwania ulicy na lotnisku imieniem prof. Tadeusza Sołtyka zwróciło się do radnych stowarzyszenie Radomski Samorząd Obywatelski. ,,Jest on Honorowym Obywatelem naszego miasta, jednak jeszcze nie uhonorowanym nazwą ulicy, a bardzo zasłużonym dla polskiego lotnictwa. Samoloty Jego konstrukcji na stałe zapisały się w historii i są do dziś eksploatowane nawet w USA. Środowiska związane z lotnictwem, które to jest marką Radomia, od lat starały się o odpowiednie uczczenie i zachowanie w pamięci szczególnie młodych pokoleń tak zasłużonego Radomianina” - czytamy w uzasadnieniu wniosku.
Wewnętrzna droga dojazdowa obok terminalu lotniska została nazwana imieniem prof. Sołtyka przez Radę Miejską Radomia 26 sierpnia.
