Kilka dni temu zapuszczony od kilku dobrych lat teren został dokładnie oczyszczony z chaszczy i samosiejek. Wokół budynku pojawiło się też ogrodzenie.
- Właściciel nieruchomości zwrócił się do nas o wydanie zaleceń konserwatorskich. Powinien je otrzymać w ciągu dwóch najbliższych tygodni – powiedział nam Witold Bujakowski, kierownik radomskiej delegatury Mazowieckiego Urzędu Ochrony Zabytków w Warszawie. - Dopiero na podstawie tych naszych wytycznych właściciel będzie mógł przygotować koncepcję nowej funkcji budynku. Oczywiście, ona także będzie uzgadniana ze służbami konserwatorskimi. Wiadomo, że jakikolwiek remont nie może zmienić bryły obiektu, jego formy; dawna łaźnia ma pozostać w swoim obecnym kształcie. Jeśli chodzi o wnętrza, to musimy się zastanowić, jak pogodzić wymogi współczesności z zabytkową, wartościową substancją.
Niewykluczone, że jesienią będzie wiadomo, co nowy właściciel chciałby robić w budynku przy ul. Broni 3/ Planty 5. Do dyspozycji ma piwnice, wysoki parter i poddasze; w sumie to ok. 700 metrów kwadratowych. Zgodnie z wydanymi dla obiektu przez miasto warunkami zabudowy mogą tu być usługi.
Przypomnijmy: łaźnię na osiedlu wybudowano dla pracowników Fabryki Broni wraz z pozostałymi obiektami, które miały służyć ich wygodzie i rozrywce: żłobkiem, stadionem, szpitalem i kasynem (domem kultury). Rozpoczęto jej wznoszenie prawdopodobnie w 1924 roku, a była gotowa w kwietniu 1926. Po II wojnie światowej obiekt stał się własnością następcy Fabryki Broni, czyli Zakładów Metalowych im. Gen. Waltera. Przez jakiś czas pełnił jeszcze swoją pierwotną funkcję, potem przeznaczono go na internat dla młodzieży. Następnie był siedzibą Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej; w piwnicach urządzono strzelnicę sportową.
Pod koniec lat 90. XX wieku dawną łaźnię, nieużytkowaną, przejęły za długi Wodociągi Miejskie. Dla miejskiej spółki była to najwyraźniej lokata kapitału, bo nic ani z budynkiem, ani w budynku nie robiła. W 2007 roku opuszczoną nieruchomość Wodociągi sprzedały za 650 tys. zł radomskiej firmie A-Z Bud. Ta także nie zagospodarowała obiektu. Niszczejący budynek w 2011 przejęła warszawska firma Villa Palladio. W ramach projektu Villa Valmarana spółka zamierzała zająć się „renowacją, restrukturyzacją i komercjalizacją” nieruchomości. „Chcemy, aby budynek będący jedną z pereł architektury Radomia i świadkiem gospodarczego rozkwitu miasta w okresie międzywojennym, odzyskał dawną świetność i na nowo stał się jego ozdobą. Plany restrukturyzacji przewidują przeznaczenie budynku na cele biurowe lub handlowo-usługowe” – można było przeczytać na stronie Villa Palladio. Niestety, nic z tych planów nie wyszło.
Wiosną 2015 roku dawna łaźnia pracowników Fabryki Broni została wpisana, z urzędu, do rejestru zabytków. O wartości obiektu świadczy, jak czytamy w uzasadnieniu decyzji o objęciu budynku ochroną, „umiejętne połączenie form historyzujących i stworzenie indywidualnej kompozycji architektonicznej z użyciem nowoczesnych materiałów”. Łaźnia stanowi wyróżniający się element architektoniczno-przestrzenny w ukształtowanej historycznie zabudowie przedwojennego, nowoczesnego osiedla Planty. Jest materialnym dokumentem historii, związanym z ważnym okresem rozwoju Radomia, jako jednego z głównych ośrodków Centralnego Okręgu Przemysłowego. Poza tym, jest już jedynym obiektem historycznym w Radomiu o zaprojektowanej funkcji łaźni miejskiej.
Budynek wzniesiono w stylistyce nawiązującej do architektury dworkowej, charakterystycznej m.in. dla inwestycji państwowych okresu międzywojennego. Ma reprezentacyjną elewację zachodnią i wschodnią oraz oryginalną więźbę dachową płatwiowo-krokwiową (płatwie to belki poziome). Zachował się także oryginalny układ wnętrz i dekoracyjne ryzality, żelbetowe schody zewnętrzne i żelbetowe schody wewnętrzne z ażurowymi, stalowymi balustradami.
