Pierwsza pomoc. Jak pomóc psu przy zadławieniu?

Śmierć psa w wyniku udławienia to tragiczne wydarzenie. Jednak można mu zapobiec! Należy pamiętać, że domowy czworonóg w każdej chwili może połknąć coś, co stanie mu w gardle i zablokuje dostęp powietrza do płuc. Dlatego każdy opiekun powinien wiedzieć, co zrobić, kiedy pies się dławi i jak zabezpieczyć otoczenie zwierzaka, by zmniejszyć ryzyko uduszenia.

Jak rozpoznać, że pies się dławi?
Zablokowanie się w gardle lub tchawicy psa ciała obcego daje charakterystyczne objawy. U dławiącego się psa można zauważyć:

• gwałtowny kaszel,
• świszczący oddech,
• odruch wymiotny,
• ślinotok,
• napinanie brzucha,
• słabnięcie,
• utratę przytomności.
• Brak dostępu do tlenu spowoduje nie tylko omdlenie, ale także może być przyczyną uduszenia i śmierci zwierzaka. Każda minuta bez tlenu skutkuje także uszkodzeniami narządów wewnętrznych, w tym mózgu.

Dlaczego pies się dławi? To też musisz wziąć pod uwagę!

Objawy dławienia się, czyli kaszel, bezskuteczne próby wymiotów i omdlenia mogą mieć także inne przyczyny. Wśród nich do najczęstszych należy zapadająca się tchawica. Problemy takie dotyczą zazwyczaj psów ras małych i miniaturowych, choć czasem występują także u większych psiaków. Choroba ta wymaga wdrożenia odpowiedniego leczenia i podawania zwierzakowi odpowiednich suplementów, a w cięższych przypadkach także operacji.

Przyczyną problemów z oddychaniem u psów może być także zbyt ciasna lub źle dopasowana obroża. Spowodowanemu ciągnięciem na smyczy kaszlowi i odruchom wymiotnym można zapobiec, ucząc psa chodzenia na luźnej smyczy i zamieniając niewygodną obrożę na szelki typu guard. Szelki wskazane są w szczególności dla psów małych, narażonych na problemy z zapadającą się tchawicą, a także dla ras brachycefalicznych, czworonogów cierpiących na problemy z kręgosłupem i choroby tarczycy. Trzeba także pamiętać, by po każdym spacerze zdejmować psu szelki i obrożę – szczególnie jeśli psiak musi zostać sam w domu!

Pierwsza pomoc przy zadławieniu jak reagować?
Nigdy, ale to przenigdy nie należy zwlekać z udzieleniem pomocy. Oczywiście jeśli jest to możliwe najpierw sami próbujemy wyjąć ciało obce, aby umożliwić psu oddychanie, gdyż ucisk ciała obcego na przełyk może powodować jego stałe uszkodzenie. Jednak z drugiej strony nieumiejętne usunięcie przedmiotu, może być dla psa tragiczne w skutkach. Ściana w miejscu utknięcia staje się cienka i podatna na uszkodzenia. Wskutek tego, podczas nieumiejętnego usuwania „ciała obcego” może dojść do rozerwania przełyku.

Nieodpowiedzialne jest wlewanie do gardła płynów, mających na celu przesunięcie przedmiotu. Wtedy powstaje niebezpieczeństwo przedostania się ich do płuc i zachłyśnięcia. Dlatego najlepszym remedium jest skorzystanie z pomocy lekarza weterynarii, który przy pomocy specjalistycznych sprzętów usunie przedmiot.

Przede wszystkim – zachowaj spokój! Otwórz pysk psa i zobacz, czy tkwiące w gardle zwierzaka ciało obce jest widoczne. Jeśli tak, spróbuj wyjąć je palcami. Nie rób tego, jeśli podejrzewasz, że spanikowany psiak może cię przy tym ugryźć! W przypadku, gdy usunięcie ciała obcego nie jest możliwe, wykonaj czynności zaprezentowane na filmie – złap stojącego psiaka od spodu, za brzuch, i podnieś go zdecydowanym ruchem do góry lub uciskaj mu brzuch w pozycji leżącej. Gdy tylko uda ci się udrożnić drogi oddechowe zwierzaka, upewnij się, że psiak oddycha i ma wyczuwalny puls. Jak najszybciej skontaktuj się także z lekarzem weterynarii i poinformuj go o całej sytuacji.

 

Jeśli pies stracił przytomności nie oddycha wykonaj resuscytację, masaż serca i sztuczne oddychanie bezapelacyjnie ratują psu życie.

RESUSCYTACJA KRĄŻENIOWO-ODDECHOWA U ZWIERZĄT PONIŻEJ 10 KG

1. Ułóż psa na płaskim, twardym podłożu (bardzo małego psiaka możesz ułożyć na swojej dłoni). Unieś jego podbródek, rozciągając szyję tak, by utworzyć jak najprostszą drogę od pyszczka do płuc.
2. Udrożnij jego drogi oddechowe – otwórz jamę ustną psa i usuń ewentualne ciała obce, pociągnij mocno za język.

Jeśli u psa stwierdziłeś wcześniej brak pulsu i oddechu:

1. Klatkę piersiową uciskaj dokładnie w miejscu, gdzie znajduje się serce. By go znaleźć, zegnij przednią łapę psa w stawie łokciowym – punkt na klatce piersiowej bezpośrednio pod zgięciem to Twoje miejsce ucisku.
2. Ułóż dłonie na klatce piersiowej psa tuż za zgięciem łapy i rozpocznij rytmicznie uciskanie klatki piersiowej: - głębokość ucisku to około 1-1, 5 cm, - częstość – 80-100 uciśnięć na minutę. Może to być trudne do wykonania bez wcześniejszego treningu (to trochę więcej niż 1 ucisk na minutę), ale nawet 60-100 uciśnięć w ciągu minuty może być wystarczające.

W PRZYPADKU MAŁYCH PSÓW NIE WYKONUJ WDECHÓW!

1. Reanimując szczenię, ułóż je na swojej dłoni, kciuk umieszczając nad sercem, a pozostałymi palcami przytrzymując maluszka od spodu. Rytmicznie uciskaj kciukiem jego klatkę piersiową na głębokość ok. 0, 5-1 cm.
2.  Co minutę przerywaj reanimację, by sprawdzić oddech i tętno psa.
3. Zewnętrzny masaż serca kontynuuj do momentu przywrócenia akcji serca lub dotarcia do lekarza weterynarii.

Jeśli u psa wyczuwasz tętno, ale nie ma oddechu, rozpocznij sztuczne oddychanie:

1. Przyłóż usta do nosa psa (lub obejmij nimi zarówno nos, jak i pyszczek) i wdmuchnij powietrze dwukrotnie.
2. Obserwuj klatkę piersiową zwierzaka podczas wykonywania sztucznego oddychania – powinna się ona unosić; uważaj jednak, by nie wtłaczać zbyt gwałtownie powietrza do płuc małego psa – to może je uszkodzić.
3. Wykonuj 15-20 wdechów na minutę pamiętając, by pomiędzy każdym wdechem pozwolić powietrzu swobodnie wydostać się z płuc poszkodowanego.
4. Po minucie zrób 30-sekundową przerwę by sprawdzić, czy zwierzę nie podjęło samodzielnego oddychania.
5. Kontynuuj sztuczne oddychanie do momentu, aż zwierzę zacznie oddychać samodzielnie lub dotrzesz do weterynarza.

RESUSCYTACJA KRĄŻENIOWO-ODDECHOWA U ZWIERZĄT POWYŻEJ 10 KG

1. Ułóż psa na płaskim, twardym podłożu. Pod jego klatkę piersiową możesz wsunąć poduszkę. Unieś jego podbródek, rozciągając szyję tak, by utworzyć jak najprostszą drogę od pyska do płuc.
2. Udrożnij drogi oddechowe – rozewrzyj szczęki psa i usuń ewentualne ciała obce, pociągnij mocno za język.

Jeśli u psa stwierdziłeś wcześniej brak pulsu i oddechu:

1. Wykonaj 2 długie wdechy przez nos.
2. Klatkę piersiową uciskaj w jej najwyższym punkcie (czyli tam, gdzie żebra wysklepione są najbardziej).
3. Ułóż dłonie na klatce piersiowej psa i rozpocznij rytmicznie uciskanie klatki piersiowej: – psy średnie – 30 uciśnięć klatki piersiowej; psy duże 15 uciśnięć; głębokość ucisku to 25-50% głębokości klatki piersiowej. Kontynuuj reanimację, pamiętając, że stosunek ucisku klatki piersiowej do wentylacji powinien wynosić 15:2 (czyli 15 uciśnięć – 2 wdechy – 15 uciśnięć – 2 wdechy itd.)

W przypadku psów o mocno rozbudowanej, głębokiej klatce piersiowej (np. buldogi), reanimacja będzie efektywniejsza, jeśli przeprowadzisz ją następująco:

1. Ułóż psa na plecach i skrzyżuj jego przednie łapy nad mostkiem.
2. Klęknij nad psem tak, by kolanami obejmować jego tułów.
3. Chwyć skrzyżowane łapy psa i uciskaj nimi mostek.
4. Jeśli ruchy ciała psa, podczas reanimacji, utrudniają Ci działanie, przeprowadź masaż serca w klasycznej pozycji.
5. Co minutę przerywaj reanimację, by sprawdzić oddech i tętno psa.
6. Zewnętrzny masaż serca i sztuczne oddychanie kontynuuj do momentu przywrócenia akcji serca lub dotarcia do lekarza weterynarii.

Jeśli u psa wyczuwasz tętno, ale nie ma oddechu, rozpocznij sztuczne oddychanie:

1. Przyłóż usta do nosa psa (lub obejmij nimi zarówno nos, jak i pysk) i wdmuchnij powietrze dwukrotnie.
2. Obserwuj klatkę piersiową zwierzaka podczas wykonywania sztucznego oddychania – powinna się ona unosić; w przypadku dużych psów powietrze trzeba wdmuchiwać z dość dużą siłą.
3. Wykonuj 15-20 wdechów na minutę pamiętając, by pomiędzy każdym wdechem pozwolić powietrzu swobodnie wydostać się z płuc poszkodowanego.
4. Po minucie zrób 30-sekundową przerwę, by sprawdzić czy zwierzę nie podjęło samodzielnego oddychania.
5. Kontynuuj sztuczne oddychanie do momentu, aż zwierzę zacznie oddychać samodzielnie lub dotrzesz do weterynarza.