W 1784 roku opat sieciechowski Leonard Prokopowicz ufundował murowany, stojący do dziś budynek. Po kilkunastu zaledwie latach benedyktyni opuścili Radom, a świątynią zaopiekowali się mieszkający w pobliżu bernardyni. Wchodziło się do niej od
strony dzisiejszej ul. Szpitalnej, prezbiterium „opierało się” o mury miejskie. W 1802 roku władze austriackie zamknęły kościół i urządziły w nim magazyn. Siedem lat później Austriacy uznali, że budynek nadaje się idealnie na salę teatralną. Dawny kościół w 1818 roku kupiło Radomskie Towarzystwo Dobroczynności. Dwa lata później obiekt – według projektu budowniczego miejskiego Józefa Müllera – RTD przebudowało na teatr. Nadano mu wówczas klasycystyczny styl z czterokolumnowym portykiem. Teatrem niegdysiejsza świątynia nie była długo. Radomscy ewangelicy szukali budynku na kościół i 11 sierpnia 1827 roku Zgromadzenie Wyznań Ewangelicko-Augsburskich odkupiło teatr od Radomskiego Towarzystwa Dobroczynności. 15 sierpnia 1828 roku, po niewielkich przeróbkach, przy ul. Spacerowej (dziś ul. Reja) odprawiono pierwsze nabożeństwo. Gruntowny remont, po zebraniu niezbędnych funduszy, przeprowadzony został w 1834 roku. Przede wszystkim zlikwidowano główne wejście od strony ul. Szpitalnej; zrobiono je od strony ul. Spacerowej, w wieży wzniesionej w miejscu dawnej baszty obronnej. Konsekwencją tych zmian było przeniesienie chóru wraz z organami nad nowe wejście, ołtarz urządzono po
przeciwnej stronie. W 1841 roku Karol Hoppen podarował kościołowi swój
słynny obraz przedstawiający chrzest Jezusa Chrystusa. W 1877 roku dobudowano zakrystię; świątynia zyskała też nowe, istniejące do dziś, organy.
Najważniejsza była przebudowa w latach 1893-1895 – w stylu eklektycznym, kiedy to obiekt zyskał dzisiejszy wygląd. M.in. powiększono nawę i podwyższono wieżę. W 1907 roku w kościele rozbłysło elektryczne światło, a to dzięki pieniądzom przekazanym w testamencie przez Teodora Karscha. Trzy lata później budynek został otynkowany, a w 1912 roku otoczony żelaznym ogrodzeniem, wykonanym w znanym radomskim Zakładzie Maszyn i Odlewni Żelaza G. Kindta. Kiedy w latach 1983-1985 kościół był remontowany, zlikwidowano ogrodzenie. W 2001 roku poddano konserwacji organy. Dziesięć lat później kościół przeszedł kolejną rewitalizację. Wyremontowano elewacje i ściany wewnątrz wraz z kolorystyką, zaizolowano fundamenty.
Korzystałam z „Encyklopedii Radomia. Nowe wydanie” Jerzego Sekulskiego; Radom 2012
