- Kościół św. Trójcy. Któż z Radomian nie zna tego gmachu przy ulicy Warszawskiej, który od kilkudziesięciu lat zamknięty czeka na zaopiekowanie się nim choćby w takim stopniu, aby uchronić od ostatecznego zniszczenia.
Dzień ten zbliża się, bo oto z inicjatywy konserwatora zabytków wojew. Kieleckiego p. Chróściechowskiego zawiązał się dnia 7 b. m. Komitet organizacyjny dla powołania do pracy szerszego grona osób z pośród obywateli miasta, aby przedewszystkiem zabezpieczyć na razie mury od dalszego niszczenia, a następnie, o ile środki na to pozwolą, przywrócić mu właściwą szatę.
W skład Komitetu tymczasowego wesz1i:
arch. miejski Brzozowski,
prezydent Całuń,
arch. kolej. Jakubowski,
nacz. więz.. Kapuścinski,
redaktor Lesiewski,
radny Pazdon,
arch. pow. Pinno,
arch. Prokulski.
Słowo nr 86, 11 kwietnia 1923
Nareszcie oświetlono
Kilkakrotnie pisaliśmy na tem miejscu o ciemnościach, jakie panowały w przechodniem podwórzu posesji przy ulicy Żeromskiego Nr 9, której podwórze bezpośrednio łączy się z podwórzem posesji Nr 6 przy ulicy Jacka Malczewskiego i stanowi skróconą drogę z jednej ulicy na drugą.
Skutkiem braku oświetlenia zdarzały się tam częste wypadki, a liczni przechodnie rozbijali sobie nogi i głowy o umieszczone na trotuarze słupki, stanowiące jakoby granicę obu posesji.
Słupki te dotąd nie zostały usunięte, jednak dzięki zarządzeniom I Komisarjatu P. P. zmuszono właścicieli posesji do należytego oświetlenia podwórza, w miejscu bowiem najciemniejszem tuż przy słupkach znajduje się lampa elektryczna, która się pali od zmierzchu do chwili zamknięcia bramy.
Słowo nr 79, 4 kwietnia 1930
Pożegnalny koncert
Zespół muzyczny, koncertujący od roku w cukierni-restauracji p. B. Przybytniewskiego, pozostający pod kierunkiem niezrównanego skrzypka p. E. Lugo - w przyszłym tygodniu opuszcza Radom, gdyż po świętach Wielkanocnych rozpoczyna koncertować w jednym z większych zakładów gastronomicznych w Łodzi.
We wtorek dnia 15 b. m. zespół p. Lugo organizuje w cukierni p. Przybytniewskiego popołudniu i wieczorem pożegnalny koncert, w czasie którego będą wykonane najpiękniejsze utwory z repertuaru tego doborowego zespołu.
Słowo nr 83, 9 kwietnia 1930
Syndykat cegielniany
Siedmiu właścicieli istniejących i czynnych w Radomiu cegielni, połączyło się w jedną jednostkę prawną, tworząc tym sposobem pewnego rodzaju instytucję przemysłową na wzór syndykatu.
(…) Zrzeszenie się właścicieli cegielni ma na celu przedewszystkiem ulepszenie produkcji. W tym kierunku poczyniono już odpowiednie kroki, by produkowana w cegielniach radomskich cegła pod względem jakości nie ustępowała gatunkom cegły, produkowanej przez najprzedniejsze cegielnie w kraju, przyczem cena ma być niższa. (...)
A zauważyć należy, że Radom jest dość poważnym odbiorcą na cegłę, wziąwszy pod uwagę choćby Wytwórnię broni, która dla budowy licznych swoich objektów, jak dotąd sprowadza cegłę aż z Górnego Śląska.
Jakkolwiek cegła, wytwarzana przez cegielnie radomskie i dotąd pod względem jej trwałości była dobrą, a dowodem tego może być cały szereg wybudowanych z tej cegły domów, kominów fabrycznych, kościołów i innych budynków - to jednak zrzeszeni właściciele cegielni postanowili gatunek jeszcze bardziej ulepszyć.
(…) Pozatem zadaniem zrzeszenia będzie zapewnienie poszczególnym cegielniom środków obrotowych i równomierny rozdział zamówień na dostawę.
Słowo nr 84, 10 kwietnia 1930
Tytuł profesora dla nauczycieli szkół powszechnych
Czynniki miarodajne wyjaśniają, że nauczyciele szkół powszechnych, którzy pracują w tym zawodzie od 1 czerwca 1926 r. i posiadają ukończone studja wyższe (uniwersyteckie) wraz z odpowiedniemi egzaminami końcowemi, mają prawo do używania tytułu profesora.
Słowo nr 84, 10 kwietnia 1930
Źródło: Radomska Biblioteka Cyfrowa
