Park w Orońsku był pierwszym salonem ekspozycyjnym rodzącej się instytucji. Plenerowe wystawy rzeźby odbywały się regularnie raz, bądź dwa razy w roku. Pozostałości pierwszych plenerów, które z jakichś powodów nie zostały sprzedane lub zabrane przez ich właścicieli, ustawiano w parkowych zakątkach bez perspektywicznego planu, właściwie, gdzie komu pasowało. W okresie wielkiego dzieła odbudowy zespołu dworskiego, w latach 80., przyszła również pora na rewaloryzację terenów zielonych. Wszystkie rozrzucone na przestrzeni kilkunastu hektarów rzeźby trzeba było usunąć, aby nie uległy zniszczeniu. Skumulowano je w 1984 r. na rozległej łące w pobliżu drogi krajowej nr 7, tworząc Wystawę prac poplenerowych z lat 1965–1983. Autorami aranżacji byli artyści rzeźbiarze Adam Myjak i Antoni Janusz Pastwa. Wśród prezentowanych rzeźb znaczną grupę stanowiły dzieła artystów zagranicznych, zapraszanych na plenery w ramach wymiany kulturalnej, szczególnie między państwami bloku wschodniego. Wystawa przetrwała 10 lat, ulegając w międzyczasie przekształceniom – przybywały nowe rzeźby, a stare prace wracały stopniowo do zagospodarowanych części parku.
W 1994 r. nową koncepcję aranżacyjną przedstawił Grzegorz Kowalski. Idea opierała się na maksymalnej reprezentacyjności orońskiego ogrodu rzeźby. Usunięto prace o niskiej wartości artystycznej i nietrwałe, dla wyselekcjonowanego zbioru opracowano jednorodny system ekspozycji i identyfikacji, wybrano konkretne lokalizacje. Dzięki tym zabiegom udało się pokazać dzieła artystów polskich i obcych, głównie zachodnioeuropejskich, ale także z innych kontynentów. Obok dominującej dotychczas rzeźby kamiennej pojawiły się obiekty z brązu, stali, żeliwa, drewna i ceramiki. Klasyczne formy rzeźbiarskie uzupełniono nowoczesną instalacją czy przykładami land artu. W tym czasie na kolekcję parkową składało się 76 rzeźb. Przez kolejne lata ogród rzeźby sukcesywnie się rozrastał. Obecnie, gdy liczba prac przekroczyła setkę, pojawiła się konieczność opracowania nowego scenariusza ekspozycji plenerowej.
Dalej
