Jak wygląda przebieg choroby
Okres inkubacji trwa od 5 do 10 dni (zakres 3-21 dni) i jest najprawdopodobniej związany z dawką zakażającą i drogą zakażenia. W okresie inkubacji nie dochodzi do przenoszenia choroby. Przebieg kliniczny można podzielić na trzy fazy: pierwsza faza uogólniona (dni 1-4), wczesna faza narządowa (dni 5-13), a następnie późna faza narządowa lub faza rekonwalescencji (dni 13+). W tej fazie opieka wspomagająca może utrzymać pacjenta do czasu samoistnej eliminacji wirusa. Osoby, które przeżyły, rzadko wykazują najcięższe objawy choroby i mogą nigdy nie osiągnąć późnej fazy narządowej.
Początek MVD jest nagły, z niespecyficznymi, grypopodobnymi objawami, takimi jak wysoka gorączka (zwykle 39-40°C), silny ból głowy, dreszcze, bóle mięśniowe, osłabienie i złe samopoczucie. U 50-75% pacjentów w ciągu 2-5 dni następuje gwałtowne pogorszenie stanu zdrowia, na które składają się objawy żołądkowo-jelitowe, takie jak brak łaknienia, dyskomfort w jamie brzusznej, silne nudności, wymioty i biegunka. Intensywność choroby wzrasta w dniach 5-7, pojawia się wysypka plamista i objawy gorączki krwotocznej, takie jak wybroczyny, krwawienie z błon śluzowych i przewodu pokarmowego oraz krwawienie z miejsc wkłucia do żyły. W późniejszych stadiach choroby mogą wystąpić objawy neurologiczne (dezorientacja, pobudzenie, drgawki i śpiączka), więcej przeczytasz na testujemyjedzenie pl
Jak można zarazić się wirusem marburg
Do transmisji między ludźmi dochodzi poprzez bezpośredni kontakt (uszkodzona skóra lub błony śluzowe) z krwią i innymi płynami ustrojowymi (moczem, śliną, kałem, wymiocinami, mlekiem matki, płynem owodniowym i nasieniem) zakażonych osób lub pośredni kontakt ze skażonymi powierzchniami i materiałami, takimi jak odzież, pościel i sprzęt medyczny. Ponadto do zakażenia może dojść w związku z pochówkiem zakażonych osób. Źródłem zakażenia może być również kontakt z martwymi lub żywymi zakażonymi zwierzętami, w tym z mięsem.
Diagnostyka
Kliniczna diagnoza MVD może być trudna, ponieważ wiele oznak i objawów jest porównywalnych z objawami innych chorób zakaźnych, takich jak malaria, dur brzuszny i denga, a także innych wirusowych gorączek krwotocznych. W zależności od przebiegu zakażenia, procedury diagnostyczne w przypadku MVD obejmują izolację wirusa, reakcję łańcuchową odwrotnej transkrypcji-polimerazy (RT-PCR), wykrywanie antygenów, serologię i immunohistochemię.
Postępowanie w przypadku zakażenia i leczenie
Nie istnieje specyficzne leczenie przeciwwirusowe MVD. Leczenie wspomagające, takie jak podawanie płynów dożylnych, uzupełnianie elektrolitów, uzupełnianie tlenu, a także wymiana krwi i produktów krwiopochodnych, może znacznie poprawić wyniki kliniczne.
