Poprzedni odcinek serii TUTAJ.
U zbiegu ulic Wolanowskiej i Kieleckiej znajduje się cmentarz ewangelicko-augsburski. Nekropolia ewangelicka powstała w Radomiu w 1833 r. Początkowo cmentarz był jedynie otoczony fosą i szpalerami drzew. W 1859 r. jego obszar powiększono w kierunku południowym i zachodnim i ogrodzono murem z bramą. Kolejnego jego powiększenia dokonano w 1893 r., w stronę południową. Wybudowano domek grabarza i stróża. Podczas I wojny światowej cmentarz był miejscem pochówku żołnierzy armii pruskiej i austro-węgierskiej. W 1934 r. podwyższono mur ogrodzenia.
Kształt cmentarza jest nieregularny, o formie wieloboku, uwarunkowany położeniem w narożniku skrzyżowania ulic. Zachował się układ przestrzenny i komunikacyjny, wynikający z etapowego rozwoju nekropolii. Najstarsza część usytuowana jest wzdłuż alei głównej, wychodzącej od bramy. Zachowane nagrobki wznoszone były w 2. poł. XIX w. i na pocz. XX w. Prezentują różne typy: krzyż na pniu i skale, obelisk na cokole, grobowiec z rzeźbą, grobowiec z krzyżem na cokole, stela. Stanowią cenne materialne świadectwo minionych czasów. Na kilku nagrobkach widnieją nazwiska osób, które wniosły duży wkład w rozwój Radomia (Ludwik Karsch, Franciszek Wickenhagen). Cechuje je wysoki poziom wykonania. Na szczególna uwagę zasługuje nagrobek rodziny Arnekkerów, który wieńczy piękna figura kobiety opartej o skałę.
Mur ceglany jest prosty, podzielony na przęsła; brama, w formie arkady, zwieńczona jest sygnaturką, w prostokątnych płycinach umieszczono tablice pamiątkowe, lewa z datą założenia cmentarza, druga z datą obmurowania. Zieleń cmentarna przetrwała w szczątkowej formie.
Po ostatniej wojnie nekropolia, pozostawiona bez dozoru, ulegała licznym aktom dewastacji. Od lat 70. XX w. podejmowano wiele działań, zmierzających do zachowania tego cennego obiektu. Prowadzono prace ewidencyjne i inwentaryzacyjne. W 2008 r. opracowana została dokumentacja – inwentaryzacja grobów i zieleni , przy udziale środków finansowych Gminy Miasta Radomia. W 2009 r. wytyczono i wykonano alejki wraz z placem gospodarczym, w ramach większego projektu zagospodarowania cmentarza ewangelicko-augsburskiego i budowy lapidarium.
Tomasz Gola, WUOZ w Warszawie, delegatura w Radomiu.
Artykuł został opublikowany w kwartalniku „Renowacje i zabytki”, nr 1 (46) 2014. Publikacja za zgodą spółki Rewitalizacja.