To rodzice odpowiadają za to, jak odżywiają się ich dzieci. Oni też kształtują nawyki żywieniowe malucha. Często nieświadomie uczą go jeść byle co i byle jak. Nie próbują też zaszczepiać w pociechach zamiłowania do ruchu. Refleksja przychodzi dopiero, gdy dziecko stanie na wagę. Ojej, tak dużo? A przecież łatwiej zapobiegać otyłości niż później z nią walczyć.
Zapobiegając otyłości u dziecka dbasz o jego zdrowie. Dlatego profilaktykę warto zacząć jak najwcześniej, bo małe dzieci szybciej przyswajają nowe nawyki. Łatwiej też im pozbyć się złych przyzwyczajeń.
Skutki nadwagi i otyłości
Otyłość u dzieci wpływa nie tylko na ich zdrowie, ale także psychikę. Pulchne dzieci są często wyśmiewane i dyskryminowane przez rówieśników. Towarzyszy im zaburzenie samooceny, które może pozostać na lata, nawet jeśli dziecko pozbędzie się już zbędnego tłuszczu.
Dzieci z nadwagą rosną też szybciej od rówieśników i szybciej zaczynają dojrzewać. Ponadto często cierpią na wysoki poziom cholesterolu, cukrzycę, stłuszczenie wątroby i kamicę żółciową. Rzadziej występujące powikłania to nadciśnienie, guzy mózgu, bezdechy w czasie snu, powikłania ortopedyczne oraz niektóre choroby jajników.
Kiedy dziecko waży za dużo?
Pucułowatą twarz i obwarzanki na brzuchu łatwo dostrzec. Jednak do obiektywnego określenia wagi dziecka trzeba zmierzyć jego BMI (wskaźnik względnej masy ciała). Oblicza się go według wzoru BMI = masa (kg)/wzrost (m2). Można też skorzystać z kalkulatora BMI. U osób dorosłych, jeżeli BMI przekracza 25, mamy do czynienia z nadwagą. Natomiast kiedy wartość tego wskaźnika jest większa niż 30, zaczyna się otyłość. U dzieci przy interpretacji BMI zaleca się korzystanie z siatek centylowych.
Otyłość dzieci – profilaktyka
Rozejrzyj się dookoła, spójrz na dzieci w piaskownicy, nastolatków idących do szkoły. Bez trudu zauważysz, że duża część z nich jest pulchna lub - jak mówią niektórzy - dobrze wygląda. Chcesz by do tej grupy dołączyła twoja pociecha? Jeśli nie, to...
* Zadbaj o to, co robi w wolnym czasie. Namów na rower, pływanie, treningi sztuk walki, naukę tańca lub inną aktywność fizyczną.
* Zadbaj o talerz twojego dziecka. Postaraj się, by lądowały na nim warzywa, ryby i chude mięso (kurczak, indyk), nabiał (mleko, jogurty, twaróg) oraz owoce (jabłka, porzeczki, śliwki, żurawina, grejpfruty i pomarańcze).
* Dostosuj posiłki do wieku dziecka i zadbaj o ich liczbę (pożywne pierwsze śniadanie, drugie śniadanie, obiad, podwieczorek, kolacja). Lepiej jeść mniej, ale częściej.
* Ogranicz słodycze. Dziecko nie musi jeść ich codziennie. Zamiast tego zaproponuj mu słodki owoc.
* Unikaj coli oraz innych słodkich napojów gazowanych. Zamiast nich podawaj dziecku wodę i rozcieńczone soki.
* Nie karm na siłę. Jeśli dziecko nie chce już jeść, nie wmuszaj w niego reszty nałożonego posiłku. Nawet jeśli na talerzu leżą same zdrowe pyszności. Skoro zwykle coś zostawia, to znak, by zmniejszyć porcje.
* Daj dobry przykład. Dbając o zdrowe posiłki dziecka, sam nie możesz zajadać się byle czym. Jeśli powtarzasz mu, że za mało się rusza, a swój wolny czas spędzasz tylko przed telewizorem, nie licz na dużą motywację. Dlatego warto postawić na wspólną aktywność, np. wycieczki rowerowe.
