Inicjatywa, żeby nazwać ulicę im. prof. Tadeusza Sołtyka, sięga 2015 roku. Przez dwie kadencje propozycja nie znalazła uznania radomskich radnych. Uchwała została przyjęta dopiero 26 sierpnia tego roku.
- Dzisiaj symbolicznie odsłaniamy tę tablicę, dlatego że to jest bardzo istotna informacja nie tylko dla radomian, ale nie tylko w Polsce, ponieważ to imię profesora Tadeusza Sołtyka, radomianina, będzie znane poprzez to, że Port Lotniczy Warszawa-Radom będzie miał właśnie adres przy ulicy profesora Tadeusza Sołtyka numer 1. I dzięki temu imię naszego sławnego konstruktora pójdzie w cały świat. W tym roku przypada 20. rocznica śmierci, więc to też jest dobra okazja - mówi Jarosław Kowalik z Radomskiego Samorządu Obywatelskiego.
Jedną z najpopularniejszych konstrukcji, którą zaprojektował prof. Sołtyk był samolot TS-11 Iskra.
- Można powiedzieć, że to najsłynniejszy samolot odrzutowy w wojsku, na którym latali polscy piloci, tworząc zespoły akrobacyjne. Tutaj z Radomia wywodzi się przecież zespół Rombik, który w 2000 roku został przeniesiony do Dęblina, gdzie tam stworzono zespół Biało-Czerwone Iskry, które latały do końca służby samolotu TS-11, czyli do lipca 2020 roku - tłumaczy mjr Adam Ginalski, były pilot Iskier.
Z historią prof. Tadeusza Sołtyka można zapoznać się także wewnątrz lotniska, a konkretnie we FlyPorcie.
- Tadeusz Sołtyk był polskim inżynierem lotniczym, konstruktorem oraz profesorem. Urodził się w Radomiu w 1909 roku. W liceum Chałubińskiego zdał maturę. Stworzył bardzo słynne samoloty szkolno-treningowe, które były wykorzystywane w siłach powietrznych w Wojsku Polskim. Były to takie samoloty jak TS-8 Bies, czy TS-11 Iskra - tłumaczy Eliza Krajewska, animatorka.
Tadeusz Sołtyk urodził się 30 sierpnia 1909 roku w Radomiu jako syn Stefana i Ireny z Jotkiewiczów. W 1928 roku ukończył Gimnazjum im. Tytusa Chałubińskiego i zdał maturę. Studia rozpoczął na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, by po kilku miesiącach przenieść się na Wydział Mechaniczny (kierunek lotniczy). Tu w 1934 roku otrzymał dyplom inżyniera mechanika specjalności lotniczej. We wrześniu został powołany do wojska; po trzech miesiącach służby podstawowej przeniósł się do Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. W 1935 rozpoczął służbę w Szkole Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Po jej zakończeniu podjął pracę jako zastępca głównego konstruktora w biurze konstrukcyjnym Państwowych Zakładów Lotniczych w Warszawie. Brał udział w rozwoju samolotu PZL.23 Karaś, a także w konstruowaniu i wdrażaniu do produkcji samolotu PZL.46 Sum. Wybuch wojny zastał go na stanowisku zastępcy głównego konstruktora (inż. Stanisława Praussa).
https://www.cozadzien.pl/radom/jest-taka-ulica-tadeusza-soltyka/103432
Uczestniczył w kampanii wrześniowej, m.in. w bitwie pod Kockiem. Wzięty do niewoli, uciekł i podczas okupacji ukrywał się w majątku Brzeźce koło Białobrzegów.Pod koniec 1944 Tadeusz Sołtyk zorganizował w Lublinie pierwsze powojenne biuro konstrukcyjne – Lotnicze Warsztaty Doświadczalne, zostając ich głównym konstruktorem. Po przeniesieniu LWD do Łodzi zaprojektowano tam pod jego kierownictwem lekkie samoloty LWD Szpak (pierwszy polski samolot powojenny) i LWD Żak, których zbudowano kilka sztuk, a następnie szkolno-treningowy LWD Junak, produkowany poza LWD w dużej serii. Opracował też prototyp dwusilnikowego samolotu wielozadaniowego LWD Miś.
https://www.cozadzien.pl/zdjecia/ulica-soltyka-zdjecia/103361
Od 1951 roku był głównym konstruktorem Instytutu Lotnictwa w Warszawie, zaprojektował: Junaka 3, sanitarną wersję CSS-13, nowoczesny metalowy samolot szkolny dla wojska - TS-8 Bies. W Ośrodku Konstrukcji Lotniczych WSK Warszawa-Okęcie zaprojektował pierwszy polski samolot odrzutowy TS-11 Iskra, służący szkoleniu polskich pilotów wojskowych. W 1964 otrzymał zadanie opracowania naddźwiękowego samolotu szkolno-treningowego TS-16 Grot. Prace zostały jednak wstrzymane na etapie projektu wstępnego i makiety. Po likwidacji Ośrodka Konstrukcji Lotniczych Tadeusz Sołtyk podjął pracę w Przemysłowym Instytucie Automatyki i Pomiarów. Projektował i wykonywał automatykę dla kilkunastu statków i zakładów przemysłowych. Ponadto wykładał na Politechnikach: Gdańskiej, Łódzkiej, Warszawskiej oraz Wojskowej Akademii Technicznej. W 2003 roku otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Radomia.
Prof. Tadeusz Sołtyk zmarł 14 lipca 2004 w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.
