Radom. Retrospekcja to, w skrócie, sentymentalna podróż w przeszłość. Skąd w ogóle wziął się pomysł, by założyć taką stronę na Facebooku?
- Jak zwykle tego typu pomysły – z przypadku. Miałam kilka pocztówek z lat siedemdziesiątych i wcześniejszych i pomyślałam, że fajnie by było pokazać je na Facebooku. Odzew, z jakim się to spotkało, przeszedł moje najśmielsze oczekiwania. Pojawili się kolejni lubiący i kolejni, i kolejni, i kolejni... I nie było wyjścia - trzeba było to zrobić lepiej, bardziej profesjonalnie; zacząć opowiadać o historii Radomia, ale w taki troszeczkę inny sposób...
W sposób bardziej emocjonalny?
- Dokładnie tak. Opowiadamy o historii Radomia poprzez pryzmat naszych osobistych doświadczeń, doświadczeń naszych rodzin - „tak, tu mieszkałam”, to podwórko wyglądało tak, a nie inaczej...
Tu miałam pierwszą randkę...
- Tak. Stąd też zawsze jest u nas zdjęcie dawnych fontann; przywołuje takie romantyczne wspomnienia.
Czasami też żal, że tych fontann już nie ma.
- Tak, to też. Te już nie są tak romantyczne, jak tamte. Tamte miały w sobie coś magicznego. Nie wiem, czy to jest sprawa architektury czy też takiego naszego, ogólnego jakby, przeświadczenia – przeświadczenia nas wszystkich - że lata młodości nam się kojarzą z czymś lepszym, że słońce świeciło jaśniej, mocniej. Było ogólnie lepiej.
Ale pojedźmy sobie dalej od fontann – w kierunku Łucznika. Tu lekko zakręcony w kierunku przejazdu...
- Już wiem, dokąd zmierzamy – do parku Kazimierza Ołdakowskiego, czyli obecnie placu Kazimierza Ołdakowskiego. Który dzisiaj nie jest najlepszą wizytówką Radomia. Mamy tam pomnik – symbol, czyli Łucznika. A w latach przedwojennych dyrektor Ołdakowski, wieloletni dyrektor Fabryki Broni, budowniczy Plant urządził tam wspaniały ogród botaniczny. Tak - można ten zakątek nazwać ogrodem botanicznym.
Sadzonki drzew były sprowadzane z różnych zakątków Europy i nie tylko.
- Tak, tak mówią przekazy. Bo nie mamy, niestety, zdjęć.
Właśnie! Artykuł Iwony Kaczmarskiej, który ukazał się niedawno w tygodniku „7 Dni” odkrył przede mną absolutną tajemnicę - nie miałem pojęcia, że w tym miejscu był cudowny, ogrodzony pięknym ogrodzeniem, park, po którym przechadzały się pawie. I eleganckie panie.
- Tak było, choć znamy to tylko z opowiadań.
Na razie nie mamy zdjęć. Ale jestem pewien, że jeśli państwo przyjrzycie swoje zbiory, zbiory fotografii rodziców czy dziadków, rodzinne albumy, to coś się znajdzie. Może ktoś sfotografował blok przy Dowkontta 4, ten zeszpecony teraz reklamami, może rzuci się państwu w oczy zdjęcie osiedla Fabryki Broni, samej ulicy Dowkontta, dawnego przejazdu kolejowego... Gdzieś w tle może być park. Gdyby udało nam się udało je znaleźć, to byłyby pierwsze zdjęcia parku. A czy nie byłaś zszokowana, kiedy się dowiedziałaś, że tam był park? Bo większość chyba pamięta chaszcze, w których i ja się jako dziecko bawiłem, potem Łucznika z pomazanym spray'em postumentem, ale nie park.
- Owszem, byłam zszokowana. A że się o nim dowiedziałam, to zasługa pani Iwony Kaczmarskiej, która po jednym z Retrospotkań - bo mamy takie spotkania ludzi, którzy interesują się historią Radomia, dzięki uprzejmości Resursy, w każdy drugi wtorek miesiąca - zaczęła mi opowiadać o tym parku. Muszę przyznać, że rozmawiałyśmy na zewnątrz, było strasznie zimno, ale jak zaczęła mówić o tych przechadzających się pawiach, o roślinach, które w parku rosły, to właściwie przestałam zwracać uwagę na zimno.
I zgłosiłaś projekt do budżetu obywatelskiego – żeby odtworzyć park Ołdakowskiego.
Tak, zgłosiłam taki projekt. Bo budżet obywatelski to jest nasza, obywatelska, inicjatywa, by zrobić coś w mieście. Żeby zwrócić uwagę na to, co z punktu widzenia nas, mieszkańców jest ważne. I co przy odpowiednim poparciu innych mieszkańców - bo sam pomysł nie wystarczy - może się znaleźć w inwestycjach, które będzie realizowało miasto.
To byłaby niesamowita wizytówka miasta. Bo trasa przejazdowa, bo to niedaleko dworca, będzie także po drodze na lotnisko. Byłaby, gdybyśmy zlikwidowali tę szyldozę na pięknej przecież kamienicy i dołożyli ten cudowny park, we fragmencie choćby.
To musiałby być fragment, bo przez środek przechodzi teraz al. Grzecznarowskiego. Ale i tak, moim zdaniem, warto. I będziemy państwa na pewno bardzo gorąco namawiać, żebyście głosowali na pomysł „Przywróćmy ogród Ołdakowskiego”.
A my nieraz będziemy o tym mówić i pisać. Bo zdecydowaliśmy, wspólnie z Iwoną Kaczmarską, że obejmiemy patronatem działania Barbary Łopyty. My, czyli Radomska Grupa Mediowa - Radio Rekord, portal CoZaDzień, tygodnik „7 Dni”, telewizja Dami, ekrany LED-owe i prawie 900 tablic reklamowych w Radomiu.
Z takim poparciem chyba nam się uda (śmiech).
Na pewno nam się uda.
