Robią z nas histeryczki
- Ja jestem na dyżurze codziennie. Z tego co wiem są ogniska zakażenia na oddziale neurologii, rehabilitacji i na obydwu oddziałach wewnętrznych. Jest to głównie wynik tego, że zostali do nas przysłani pacjenci z Grójca i Nowego Miasta. Ponieważ tam wybuchło zakażenie. Ci pacjenci byli teoretycznie czyści bądź nie mieli objawów. Jednak te zakażenia przenieśli - zaczyna nam opowiadać pracownica innego oddziału szpitala na Józefowie (Pielęgniarka I). - Jest to też wynik tego, że personel pracuje w różnych miejscach. Zarówno lekarze, jak i pielęgniarki. Nie jest to żadna nowość w naszym zawodzie i wszyscy o tym wiedzą. Ponieważ personelu jest mało i jesteśmy do tego od lat zmuszani. Zarząd robi z nas histeryczki, osoby, które nie chcą pracować, bo się boją. Myślę, że strach jest naturalnym odczuciem w takiej sytuacji i nie dotyczy tylko naszego zawodu. Niemniej jednak my pracować bardzo chcemy, jednak nie mamy zapewnionej chociażby odzieży ochronnej. Zarząd powie, że odzież jest. Ale to nie chodzi o to, że ja mam jedną maseczkę czy kombinezon ochronny na dyżur. Że ja potem go zdejmę w szatni i zostawię na drugi dzień. Bo to się mija z celem.
Pielęgniarki z jednego z oddziałów szykują pozew zbiorowy, bo istnieje możliwość, że zakażony jest tam cały personel i wielu pacjentów. - Pielęgniarki nie miały nawet możliwości dowiedzieć się o swoje wyniki. Szpital blokuje pobieranie testów przez sanepid. Im mniej testów, tym mniej wyników – mówi nam Pielęgniarka I. - To nie jest tak, że ja się boję przychodzić do pracy. Zdaję sobie sprawę, jaki to zawód. Od lat mieliśmy do czynienia z różnymi groźnymi chorobami - ptasia grypa, gruźlica, AIDS. Ale zarząd traktuje nas skandalicznie. Nie może być tak, że personel się boi, bo nie ma jak pracować.
https://www.cozadzien.pl/radom/na-jozefowie-w-sumie-115-zakazen/63859
Praca w lęku, ponad siły
- W sobotę miałam dyżur dzienny, w niedzielę miałam iść na dyżur nocny. Dostałam powiadomienie od swojej oddziałowej, że odwołuje mój dyżur nocny, ponieważ jest akcja z koronawirusem u nas na oddziale – mówi nam w rozmowie telefonicznej kolejna pracownica Mazowieckiego Szpitala Specjalistycznego (Pielęgniarka II). - Pytała, jak się czuję. Powiedziałam, że dobrze, nie mam objawów. Ponieważ mam dorosłe dzieci i jestem tylko z mężem, więc - żeby pomóc koleżankom - zobowiązałam się przyjść na dyżur, żeby je wymienić. Część była na dyżurze od ponad 60 godzin, część od 48. My jesteśmy też tylko ludźmi. Więc za zgodą oddziałowej podjęłam dyżur 24-godzinny.
Przyjechały na oddział we cztery. Piąta odmówiła przyjścia do pracy. Oddziałowa już była chora, więc nie przyszła. Przyszedł ktoś w zastępstwie.
- Dwie z nas, czyli ja i jedna z koleżanek dyżurujących dowiedziałyśmy się, że mamy wynik ujemny. Była niesamowita radość, łzy i szczęście, które trwało bardzo krótko - relacjonuje nam pełna emocji Pielęgniarka II. - Koło południa dostałyśmy informację, że 10 naszych koleżanek ma wynik dodatni i duża liczba pacjentów też. Spadło to na nas jak grom z jasnego nieba. Początkowo chciałyśmy opuścić oddział. Ale ja jestem pielęgniarką z 37-letnim stażem i uważam, że bez względu na to, czy nasi pacjenci są zakażeni, czy nie, zasługują na pomoc i szacunek. Wyobrażam sobie, że to mogliby być moi rodzice i ktoś by im odmówił pomocy... Myśmy się zgodziły pisemnie na dyżur 24-godzinny.
Po 24 godzinach okazało się, że nie ma kto ich zastąpić. - Schodziłam z dyżuru po wielkich tarapatach z panem prezesem i panią naczelną. Za zgodą związku zawodowego pielęgniarek zdecydowałyśmy, że opuszczamy oddział. Jak schodziłyśmy z koleżanką, ściągnięto pielęgniarki z innego oddziału. Zostałyśmy, żeby im pomóc, m.in. nakarmić pacjentów. Po 27 godzinach udało nam się opuścić oddział – opowiada Pielęgniarka II. - Jesteśmy załamane. Żaden pracownik, poza ordynatorem i lekarzem dyżurnym, nie przyszedł na oddział. A pozostali unikają nas, bo boją się, że pielęgniarki zarażają. A prawda jest zupełnie inna. Jesteśmy u kresu sił, nikt z kadr nas nie szanuje.
https://www.cozadzien.pl/radom/radoslaw-witkowski-idziemy-scenariuszem-wloskim/63869
Wynik dodatni
Pielęgniarka III ma koronawirusa. - Siedzę w domu, zostawiona sama sobie, bez żadnych konkretnych informacji. Moi bliscy są razem ze mną – opowiada. - Że mam wynik dodatni, widziałam na zdjęciu; poinformowała mnie przełożona, która te wyniki zdobyła dużym wysiłkiem.
Pielęgniarka III czuję się coraz gorzej – ma okropne bóle mięśni, ciężko jej oddychać. - Dzwonię do ośrodka zdrowia, ale pani doktor nie może mi wypisać recept, bo nie jestem w e-WUŚ jako osoba odizolowana, na kwarantannie. Czyli wychodzi na to, że od 31 marca nie jesteśmy zgłoszone do sanepidu – mówi. - Badanie miałam robione w niedzielę, 29 marca, ok. godz. 10 i próbki miały jechać natychmiast do badania. Zostały przekazane dopiero następnego dnia o godz. 19 do Warszawy. Dopiero we wtorek wieczorem otrzymałam wyniki. Psychicznie jest to nie do opisania. Co my mamy w tej sytuacji zrobić?
Pielęgniarka III uważa, że osoby, które zarządziły przenoszenie pacjentów między oddziałami i rotację personelu, które zdecydowały o przyjmowaniu pacjentów ze szpitali, gdzie było ognisko epidemiologiczne, powinny wcześniej poinformować personel i przygotować go na tę sytuację. - Powinien być wydzielony personel i powinniśmy otrzymać odpowiedni sprzęt. A nie maseczki, które nie spełniają żadnych wymogów – mówi.
Kobieta opowiada, jak to wyglądało, kiedy okazało się, że na ich oddziale jest ognisko zakażenia. -Wepchnięto nam przez drzwi kombinezony i maski, których dopiero od tego momentu miałyśmy używać - mówi. - Pielęgniarki z wynikiem ujemnym, które przez 60 godzin przebywały z zakażonymi są zmuszane do przyjścia do pracy, mimo, że zgodnie z prawem powinny przebywać na kwarantannie.
Zwróciliśmy się do Mazowieckiego Szpitala Specjalistycznego o zajęcie stanowiska w tej sprawie. Czekamy na odpowiedź.
https://www.cozadzien.pl/radom/testy-dla-personelu-medycznego/63857
Jeśli chcą się państwo podzielić informacjami, zapraszam do kontaktu: milena.majewska@gruparekord.pl
