W 1918 roku 28-letni wówczas Bolesław Przybytniewski – radomianin z urodzenia, właściciel licznych parceli w centrum miasta otworzył na parterze okazałej kamienicy przy pl. 3 Maja 3/5, sąsiadującej z Hotelem Europejskim, cukiernię. To stąd pochodziły słynne pączki z nadzieniem różanym i najsmaczniejsze ponoć w Radomiu ciastka. Musiała się cieszyć powodzeniem wśród radomian, bo niedługo potem właściciel w sąsiednich pomieszczeniach uruchomił kawiarnię, a jakiś czas później - restaurację. Był to lokal I rzędu, czyli zaliczany do najlepszych. Od 1928 roku reklamował się jako Bolesław Przybytniewski Cafe-Restaurant albo Cafe-Restaurant de Przybytniewski.
Bywalcy u Przybytniewskiego, poza salami do konsumpcji, mieli do dyspozycji salę bilardową i salę do tańca. Grały tu mniej lub bardziej znane zespoły muzyczne i jazz-bandy, organizowano codzienne dancingi. Latem smakosze siadywali w ogródku, delektując się kotletem czy małą czarną. Bardzo często przy pl. 3 Maja organizowano, jakbyśmy dzisiaj powiedzieli, imprezy charytatywne. Dancing-bridge pozwalał zbierać datki na najrozmaitsze cele - bezrobotnych, powodzian, letnie kolonie dla dzieci, budowę kortów tenisowych czy dokończenie budowy szkoły zawodowej przez Towarzystwo Opieki nad Dziewczętami.
Bolesław Przybytniewski - wychodząc z założenia, że reklama jest dźwignią handlu – nie tylko ogłaszał się w radomskiej prasie. Wydał też serię pocztówek ukazujących wnętrza cukierni i restauracji. Widokówki zachowały się do naszych czasów, dzięki czemu możemy zobaczyć, jak ulubiony lokal radomian wyglądał. Przybytniewski był także, w 1928 roku, jednym z założycieli radomskiego Cechu Cukierników.
Jak możemy przeczytać na stronie Retropedia Radomia, gdy w 1932 roku - w związku z Kongresem Eucharystycznym - w hali kongresowej zorganizowano pokaz „samowystarczalności gospodarczej Radomia”, Przybytniewski zaprezentował wieżę z cukru, czekoladowy tunel, a także pociąg i budkę dróżnika. Rok później przy pl. 3 Maja jedli obiad czechosłowaccy automobiliści wraz z rodzinami, w sumie 138 osób; przejeżdżali przez Radom w ramach rajdu Praga – Warszawa. Rajd zorganizowano, by podkreślić dobre stosunki między Rzeczpospolitą a Czechosłowacją.
W czasie okupacji pl. 3 Maja znalazł się w tzw. dzielnicy niemieckiej, do której Polacy nie mieli wstępu. Cukiernia i restauracja funkcjonowały nadal, pod szyldem Restaurant-Bar-Konditorei zur Kanne (Restauracja-Bar-Cukiernia Pod Dzbanem). W 1940 roku Bolesław Przybytniewski został przez Niemców aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Zmarł tam dwa lata później. Cukiernię i restaurację przez całą okupację prowadziła jego żona – Maria.
Po zakończeniu wojny pod adresem pl. Konstytucji 3/5 krótko działał tzw. zespół gastronomiczny - restauracja, bar i kawiarnia pod nazwą „Europa” B. Przybytniewski
