Początkowo Polski Czerwony Krzyż w Radomiu zajmował się gromadzeniem pieniędzy na zakup sprzętu medycznego, a także organizowaniem pomocy dla repatriantów oraz ludzi biednych, bezrobotnych i bezdomnych. To w dużej mierze fundusze PCK pozwoliły na zorganizowanie tzw. czołówki, czyli szpitala polowego. Prowadził stacje opieki i pomocy dla niemowląt pod nazwą Kropla Mleka, bezpłatne laboratorium medyczne dla dzieci i ich matek czy przytułek położniczy. Szkolił też pielęgniarki i organizował ćwiczenia ludności cywilnej w zakresie obrony i ratownictwa przeciwgazowego. Ba, na krótko przejął nawet od Polskiego Komitetu Pomocy Sanitarnej szpital zakaźny. Już w październiku 1919 przekazał Ministerstwu Zdrowia Publicznego. W okresie międzywojennym prowadził w mieście pogotowie ratunkowe. Początkowo siedzibą radomskiego oddziału PCK był lokal w kamienicy przy ul. Lubelskiej 19 (obecnie ul. Żeromskiego), potem – przy pl. 3 Maja 8 (dziś pl. Konstytucji 3 Maja).
https://www.cozadzien.pl/radom/spacerkiem-po-miescie-hotel-sandomierski-i-hotel-warszawski/89315
Po wybuchu II wojny światowej członkowie PCK pomagali rannym i chorym żołnierzom, ofiarom nalotów niemieckich i uciekinierom. Niestety, mógł tak pracować tylko przez kilka dni września – działalność trzeba było zawiesić z braku pieniędzy i sprzętu medycznego. 1 października 1939 roku PCK się odrodził - jako Delegatura Okręgu Kieleckiego PCK do współpracy z Radą Główną Opiekuńczą. Opiekował się jeńcami umieszczonymi w tymczasowych szpitalach wojskowych, prowadził ochronkę dla sierot przy ul. Dzikiej 4 i punkty lekarskie. Członkowie PCK gromadzili (nielegalnie) informacje o stratach wojennych wśród ludności cywilnej. Okupant nie pozwolił jednak organizacji na rozwinięcie skrzydeł – delegatura została zlikwidowana 11 marca 1941 roku.
Polski Czerwony Krzyż niezbędny okazał się po zakończeniu wojny, gdy do Radomia zaczęły napływać rzesze jeńców i przesiedleńców ze Wschodu. Zorganizował dla nich dom noclegowy u zbiegu ul. Podjazdowej (obecnie ul. Beliny-Prażmowskiego) i Traugutta, przychodnię zdrowia przy ul. Kilińskiego 4, ambulatorium przy ul. Żeromskiego 29 i izbę porodową. Siedzibą PCK był lokal w kamienicy przy ul. Żeromskiego 25.
https://www.cozadzien.pl/radom/spacerkiem-po-miescie-szpital-starozakonnych/89191
To radomski PCK uruchomił ponownie w Radomiu pogotowie ratunkowe; prowadził je do 1951 roku, do chwili przejęcia przez Wydział Zdrowia Prezydium Miejskiej Rady Narodowej. Od 1953 do 1958 roku, czyli do chwili uruchomienia Państwowej Szkoły Pielęgniarskiej, prowadził też Ośrodek Szkolenia Pielęgniarskiego. Potem organizował kursy dla sióstr PCK, które opiekowały się chorymi w ich domach.
Polski Czerwony Krzyż był w czasach PRL-u bardzo prężnie działającą organizację – zakładał koła w zakładach pracy i szkołach, propagował krwiodawstwo i organizował lub współorganizował akcje humanitarne. Na początku lat 60 przystąpił do tworzenia punktów opieki społecznej, które w 1993 przejął MOPS. PCK w Radomiu działa nadal – w tej chwili jest to oddział rejonowy.
Na podstawie informacji zawartych w „Encyklopedii Radomia” Jerzego Sekulskiego, Radom 2012
