Zapraszamy na drugą część wędrówki po zabytkach Solca nad Wisłą. W XIII wieku Solec przeszedł na własność zakonu bożogrobców miechowskich, od których został w 1325 roku wykupiony przez króla Władysława Łokietka, jednoczącego państwo po rozbiciu dzielnicowym. Doceniając położenie Solca przy ważnych szlakach handlowych – z ziem ukraińskich na zachód i z południa na północ, w kierunku Gdańska - monarcha włączył go do komunikacyjnego, gospodarczego i obronnego systemu funkcjonowania państwa.
Oto część druga szlaku turystycznego:
Kościół pw. Świętej Barbary
Usytuowany na cmentarzu rzymskokatolickim przy ul. Łoteckiego, uważany jest za najstarszy drewniany kościółek na terenie dawnego woj. radomskiego. Według tradycji parafialna świątynia pw. św. Barbary istniała w Solcu już w XI wieku - w 1078 roku, w czasie legendarnego sądu św. Stanisław miał tu odprawić mszę.Istniejący obecnie kościół jest orientowany. Złożony z dwóch części - starsza, z drewna modrzewiowego, o konstrukcji zrębowej, szalowana - pochodzi z końca XVI lub początku XVII wieku, młodsza, z wejściem jest murowa i dobudowana w drugiej połowie wieku XVIII. Wnętrze nakryte stropem ze skrzywieniami. Sam kościół przekryty jest gontem. Nie zachowało się barokowe i rokokowe wyposażenie świątyni. Część obrazów przeniesiono do kościoła farnego.
Cmentarz rzymskokatolicki przy kościele pw. św. Barbary
Nekropolia została założona w drugiej połowie XVIII wieku. Wśród pochowanych znajdują się
osoby zasłużone dla Solca: burmistrzowie, nauczyciele, powstańcy, żołnierze i księża oraz właściciele okolicznych dóbr. Na cmentarzu zachowało się wiele cennych nagrobków. Najstarsze, w bliskim sąsiedztwie kościoła, pochodzą z pierwszej połowy wieku XIX. Stylistycznie nawiązują do form antycznych i klasycystycznych. Najstarszy z nich jest nagrobek Katarzyny z Kossowskich Chełkowskiej z 1830 roku, w typie cippusa z akroterionami w narożach. Równie cenne są m.in. nagrobek Heleny Batter-Rotter z 1832 roku, również w formie cippusa z oryginalną dekoracją roślinną, nagrobek Erazma Pomorskiego z pierwszej połowy XIX wieku, w typie urny na cokole, nagrobek NN w formie steli architektonicznej z bogatą klasycystyczną dekoracją, nagrobek Macieja Mierzejewskiego – burmistrza Solca z połowy XIX wieku w formie obelisku na architektonicznym cokole, opracowanym rustyką oraz nagrobek rodziny Tarnowskich, w formie bogato zdobionego sarkofagu.Na szczególną uwagę zasługuje m.in. neoklasycystyczny monumentalny grobowiec rodziny Targowskich z pomnikiem nagrobnym w formie obelisku, nagrobek Aleksandra Młodzianowskiego z 1872 roku, w typie kolumny z girlandą kwiatową, nagrobek Teofila Młodzianowskiego z figurą anioła i urną na cokole oraz nagrobek Wacława Poraj Kuczewskiego z 1884 roku, w formie krzyża na skałce i z figurą aniołka.
Na cmentarzu zachowały się też płyty nagrobne z inskrypcjami w języku rosyjskim - starocerkiewnym. Poświęcone są głównie nauczycielom Seminarium Nauczycielskiego.Przy bramie na cmentarz stoi na cokole figura Chrystusa Frasobliwego. Wystawili ją w 1850 roku Wojciech i Marianna Kwiatkowscy. Na cokole jest inskrypcja: „Boże miłosierny miej opiekę nad nami”, nazwisko fundatorów i data. Rzeźba przykryta jest czterospadowym daszkiem krytym gontem, wspartym na czterech kolumnach.
Ratusz
Lokowany na prawie magdeburskim Solec w 1347 zyskał w centrum, zapewne prostokątny, rynek. Ulice były brukowane, a soleckich mieszczan stać było na murowane kamieniczki; mówią nam o tym badania archeologiczne, podczas których odkryto pozostałości cegieł, tzw. palcówek. Czy jeszcze w XIV wieku wybudowano w mieście ratusz? Ks. Wiśniewski w pierwszych latach XX wieku oglądał „dawne dokumenty”, będące w posiadaniu „Kancelarii Soleckiej”. Wśród nich były także te dotyczące ratusza, który „sądząc z załączeniem rysunku, musiał pokaźnie wyglądać”. Niestety, autor „Dekanatu iłżeckiego” nic pisze, z jakich lat była to budowla i kiedy została rozebrana. Może ratusz powstał w pierwszej połowie XVII wieku, z inicjatywy księcia Zbaraskiego, kiedy to po pożarze z 1621 roku przebudowywano rynek, zmieniając jego kształt?Stojący obecnie w rynku ratusz miasto zawdzięcza ożywieniu gospodarczemu z pierwszych lat Królestwa Polskiego. Dwukondygnacyjny budynek w kształcie litery L wybudowano w latach 1825-28. Mieści się tu Urząd Gminy.
Więcej zdjęć z Solca i okolic znajdziecie TUTAJ.
