Początki popularnego „Elektronika” sięgają lat sześćdziesiątych i Technikum Mechanicznego, które swoją siedzibę miało w przedwojennym budynku przy ul. Kościuszki 7. 1 września 1967 roku z TM wydzielone zostało pięcioletnie Technikum Telekomunikacyjne i Zasadnicza Szkoła Telekomunikacyjna. Kierownictwo nowej w Radomiu placówki powierzono mgr. inż. Tadeuszowi Ornatowskiemu. Większość kadry i uczniów wywodziła się z „Mechanika”; ta sama była też siedziba.
„Od 1 września 1968 roku Kierownictwo Szkół Telekomunikacyjnych przejął inż. Tadeusz Gula. Jako zastępca dyrektora Technikum Mechanicznego był współtwórcą nowej szkoły, swoją działalnością doprowadził do powstania nowoczesnej placówki oświatowej z bardzo wysokim poziomem nauczania. Rozpoczęto budowę nowego obiektu szkolnego. Wicedyrektorem do spraw technicznych zostaje mgr inż. Wojciech Madej” - możemy przeczytać na stronie internetowej Zespołu Szkół Elektronicznych.
W 1969 roku obie szkoły przeniosły się do bursy Związku Leśników przy ul. 1 Maja 68a (ob. ul. 25 Czerwca; dzisiaj w miejscu bursy stoi Zespół Szkół Muzycznych). Dwa lata później do technikum i zawodówki doszło studium policealne, a w 1972 – trzyletnie technikum telekomunikacyjne dla absolwentów zasadniczej szkoły zawodowej.
Rok szkolny 1976/77 placówki telekomunikacyjne rozpoczęły w nowej siedziby – w wygodnym, przestronnym, nowoczesnym budynku przy ul. Sadkowskiej 19. „W dniu 24 VI 1976 roku powołano Komitet Organizacyjny uroczystości otwarcia nowego budynku, nadania szkole imienia oraz wręczenia sztandaru. Głównym celem powstałego komitetu było właściwe przygotowanie największej i najważniejszej uroczystości, jaka się miała odbyć w dniu 10 października 1976 roku. Od dnia 1 września 1976 roku nastąpiła zmiana nazwy placówki na Zespół Szkół Elektronicznych. Na miejsce wicedyrektora Andrzeja Pierzchały powołano mgr Krystynę Bielecką – czytamy na stronie ZSE. - „W dniu 10 października 1976 roku nadano szkole imię „Bohaterów Westerplatte”. Na uroczystość zaproszono przedstawicieli władz wojewódzkich, miejskich, partyjnych, oświatowych, rodziców, nauczycieli oraz uczącą się młodzież. Były okolicznościowe przemówienia, nastąpiło wręczenie sztandaru. Specjalnymi gośćmi byli obrońcy polskiej placówki na Westerplatte w 1939 roku. Przybyło ich na uroczystość kilkunastu. Obejrzeli Izbę Pamięci Narodowej utworzoną przez nauczyciela historii, pięknie urządzone sale lekcyjne, pracownie i laboratoria oraz obiekty sportowe. Ogromną zasługę mieli w tym nauczyciele poszczególnych pracowni”.
1 września 1979 roku drugim zastępcą dyrektora został mgr inż. Andrzej Czarnecki – dotychczasowy kierownik warsztatów szkolnych. Natomiast od roku szkolnego1984/85 zmienił się dyrektor ZSE – został nim dr inż. Józef Nogaj. „Na pierwsze miejsce wysunął problem komputeryzacji szkoły, znacznie wyprzedzając istniejący wówczas w oświacie stan rzeczy. Z jego inicjatywy powstały kolejne wersje edukacji komputerowej - od SPECTRUM i MERITUM w pracowni elektroniki, poprzez mikrokomputery BOSMAN w pierwszej pracowni informatyki, aż do nowocześnie wyposażonego laboratorium” - napisali autorzy historii szkoły.
31 grudnia 1993 zmarł nagle dyrektor Nogaj. Jego obowiązki przejęła dotychczasowa wicedyrektorka - mgr inż. Janina Woźniak, która parę miesięcy później wygrała konkurs na to stanowisko.
„Przeobrażenia ustrojowe, jakie nastąpiły w Polsce po 1999 roku, wpłynęły na funkcjonowanie naszej Szkoły. Zapotrzebowanie rynku na nowe kierunki gospodarki wolnorynkowej skłoniły Dyrekcję do utworzenia klas o nowych specjalnościach kształcenia oraz rozszerzenia bazy szkoleniowej” - czytamy na stronie ZSE.
W 1999 roku Zespół szkół Elektronicznych zyskał nowy budynek, w którym umieszczono warsztaty i laboratoria. Trzy lata później do „nowoczesnych, estetycznych i funkcjonalnych pomieszczeń” w budynku warsztatów przeniesiono bibliotekę i czytelnię. Zaadaptowano też pomieszczenia na ośrodek egzaminacyjny nauki zawodu. Natomiast w roku szkolnym 2005/2006 część sal lekcyjnych została przerobiona na pracownie internetowe.
