Jej pierwszym dyrektorem został inżynier Adam Kmita. Pierwszym i najważniejszym zadaniem zarządu kolei stało się przejęcie k.u.k. Heerebahn Nord z rąk okupacyjnych władz austriackich. A odzyskać trzeba było niemało – tory i mosty kolejowe, a także budynki na całym obszarze działania regionalnej dyrekcji, który obejmował linie kolejowe od Częstochowy i Koluszek na zachodzie aż po wschodnią granicę II Rzeczpospolitej. Przejmowanie zakończyło się, formalnie, 8 listopada 1918 roku.
Początkowo kolejami zarządzał minister przemysłu i handlu, potem funkcję tę przejęło nowo utworzone Ministerstwo Komunikacji. Pod koniec września 1926 roku ustanowiony został urząd Ministra Komunikacji, powołano także do życia przedsiębiorstwo pod nazwą „Polskie Koleje Państwowe”. Organami tego przedsiębiorstwa była generalna dyrekcja i dyrekcje okręgowe wraz z podległymi urzędami i jednostkami. Radomska DOKP miała w swojej gestii teren województwa kieleckiego i lubelskiego. Jej siedzibę pozostawiono w Radomiu, choć o przeniesienie do siebie mocno zabiegały i Kielce, i Lublin.
Dyrekcja remontowała i rozbudowywała sieć kolejową, dbała także o warunki życia kolejarzy i ich rodzin. To dla nich właśnie RDOKP w połowie lat 20. wybudowała przy obecnej ul. Kelles-Krauza 7 okazały dom. Czterokondygnacyjna kamienica, o monumentalnej elewacji i skromnym detalu architektonicznym, zaprojektowana została na planie litery „H”.
Niestety, problemem Radomskiej DOKP od początku była siedziba, a raczej brak własnego, wybudowanego tylko na potrzeby dyrekcji obiektu. Mieściła się a to w dawnym gmachu Sądu Okręgowego Guberni Radomskiej przy ul. Piłsudskiego 10, a to w kolegium popijarskim pod adresem Rynek 11. Żaden z tych obiektów nie odpowiadał potrzebom potężnej instytucji. Dlatego w 1925 roku, z powodu braku odpowiedniej siedziby, powstał projekt przeniesienia DOKP do Chełma Lubelskiego. Trzy lata później Ministerstwo Reform Rolnych przekazało Ministerstwu Komunikacji 50-hektarowy teren w tym mieście.
Miała tu powstać nie tylko siedziba dyrekcji, ale także budynki mieszkalne dla pracowników i ich rodzin. Wstępny projekt budowlany gmachu Wschodniej DOKP opracował inż. Henryk J. Gay (1875-1936). W lipcu 1928 rozpoczęła się budowa osiedla, a kamień węgielny pod siedzibę dyrekcji położono 22 października. Inwestycję, której postępy relacjonowała cała radomska prasa, przerwano w 1932 roku z powodu kryzysu gospodarczego. Prace wznowiono sześć lat później i do wybuchu II wojny światowej ukończono pięciokondygnacyjny, okazały gmach DOKP. Przeniesienie dyrekcji z Radomia do Chełma planowano na 1 grudnia 1939 roku.
Na podstawie informacji zawartych w „Encyklopedii Radomia. Nowe wydanie” Jerzego Sekulskiego, Radom 2019
