Zaczniemy od przytulania alpak i to nie bez powodu, ponieważ te milusieńkie zwierzęta powodują, że wytwarzają się endorfiny, a my chcemy być radośni. Pokażemy miejsce, które zostało wpisane na listę Pomników Historii- Pustelnia Złotego Lasu, nazwa może kojarzyć się z dobrymi książkami fantastycznymi, ale jest jak najbardziej prawdziwe i znajduje się w lesie na terenie gminy Rytwiany, położonej malowniczo w południowo– wschodniej części województwa świętokrzyskiego, posiadającej 16 tys. ha lasów i wiele malowniczych rzek. Na tutejszych terenach przebiega „szlak świętokrzyski” – szereg zamków obronnych, których powstanie w drugiej połowie XVI w. i w początkach XVII w., było uwarunkowane trudną sytuacją polityczną i koniecznością obrony przed najazdami ze strony Wschodu. Dojechać do pustelni możecie samochodem. Na jej terenie znajdują się miejsca parkingowe dla turystów.
https://dami24.pl/z-kamera-w-plecaku/te-miejsca-musisz-odwiedzic/19227
Historia tego miejsca sięga XVII wieku. To właśnie wtedy sprowadzili się tutaj kameduli z klasztoru na podkrakowskich Bielanach i zakończono budowę kompleksu, który został przez biskupa Tomasza Oborskiego nazwany właśnie Pustelnią Złotego Lasu. Mnisi zamieszkiwali to miejsce przez kolejne dwa stulecia. Podczas zaborów zostali oni wypędzeni, a obiekt zaczął popadać w ruinę. Usytuowana na niewielkim wzniesieniu Pustelnia Złotego Lasu otoczona była murem klauzurowym zewnętrznym – oddzielającym teren całej Pustelni od otaczającego ją lasu, i murem wewnętrznym – dzielącym jej teren na poszczególne obszary użytkowe.
Na terenie Pustelni Złotego Lasu znajduje się kościół o barokowym układzie architektonicznym. Mówi cicho patrząc na sufit- bogato zdobione sufity i piękne rzeźby zaciekawią fanów nie tylko architektury sakralnej.
W kontekście Pustelni Złotego Lasu często pojawia się słowo erem. Co ono oznacza? Pokrótce jest to miejsce odosobnienia, miejsce w którym mieszkają eremici – pustelnicy., osoby, która z pobudek religijnych wycofuje się z życia w społeczeństwie i decyduje się na życie w izolacji i celibacie! W czasach świetności na terenie Pustelni Złotego Lasu znajdowało się dużo więcej tego typu “domków".
Mnisi łączą kontemplacyjne życie pustelnika z życiem wspólnotowym. Mieszkają osobno w małych domkach‑eremach z ogródkiem. Reguła zakazuje im wzajemnego odwiedzania się w celach. Mnisi wstają o godz. 3.30, po czym idą na modlitwę do kościoła. Wspólnie spotykają się w świątyni na modlitwach 7 razy dziennie. Wspólnie wykonują też większość prac. W ciągu roku mają tylko 5 wspólnych rekreacji i 5 całodniowych wyjść poza klasztor. Eremici wyznają zasadę: Kameduła nie otwiera ust niepytany. Jedynie w niektóre dni jest dyspensa i można w miarę swobodnie rozmawiać. Mnisi przestrzegają surowych postów. Nie jedzą mięsa, a w adwencie i w Wielkim Poście nie spożywają także nabiału.
Pustelnia Złotego Lasu w Rytwianach - jedni znają ją z kadrów serialu „Czarne chmury”, dla innych to miejsce odosobnienia, w którym cisza działa jak lekarstwo. W myśl sloganu Pustelni tu można znaleźć święty spokój.
Patrząc na mapę, moją uwagę zwróciła Kapliczka, znajduje się w Złotym Lesie, ukryta przed wzrokiem ludzkim. przy drodze prowadzącej z Rytwian do Pustelni.
Otoczona jest grabami, brzozami, bukami i olchami rosnącymi nad strumykiem. Przed kapliczką znajdują się drewniane ławeczki, krzyż i drewniany, polowy ołtarz. Aby dojść do kapliczki trzeba przejść przez drewniany mostek, pod którym przepływa źródełko zwane „Browarek”. Nazwa nie bez powodu! Kapliczka została wybudowana nad źródełkiem, które wypływa w tym miejscu. Dawniej woda była spiętrzona przez tamę, dziś uszkodzoną, a woda ta służyła do produkcji piwa w miejscowym browarze prowadzonym przez Radziwiłłów.
Zachowane budowle z dawnych wieków zawsze budzą mój podziw, gdyż są niemym świadkiem historii i cennym elementem dziedzictwa stanowiącym źródło do poznania kultury danego regionu. Kiedyś były nieodłącznym elementem polskiego krajobrazu, teraz z każdym rokiem jest ich coraz mniej. Ten zapach, tak charakterystyczny dla drewnianych kościołów!
Jak wam obiecałem tak też się stanie, jeden już zobaczyliście a teraz czas na Enoturystyka, czyli turystyka winiarska lub inaczej enologiczna to forma turystyki kwalifikowanej, polegająca na odwiedzaniu regionów związanych z uprawą winorośli oraz miejsc produkcji wina, ponadto może być sposobem na spędzenia czasu poza miastem, bo zwracając uwagę na lokalizację winnic, można ją przypisać do turystyki wiejskiej. Zaraz sami się przekonacie co to jest Enoturystyka!
Francuz wypija rocznie 50 litrów wina, Polak tylko około 6 litrów, zatem jestem ciekaw czy to krajowy rynek jest jednym z najbardziej obiecujących w Europie ;)
Myślę, że warto też dodać, że jest to jedyna winnica na Ponidziu, dokładnie znajduje się w okolicy Buska-Zdroju, a Busko to stolica regionu zwanego dumnie Świętokrzyską Toskanią, dlatego, że Słońce świeci tu 300 dni w roku, czyli tworzy idealne warunki wegetacyjne dla winogron oraz świetny klimat do odpoczynku. Jak sami czujecie dziś nie trzeba jechać do Francji czy Włoch, aby odnaleźć tę wyjątkową atmosferę. Wystarczy pojechać w Świętokrzyskie!
A teraz czas na enklawę wypoczynkową bo to już taka tradycja! Tym razem będziemy oceniać zalew Cedzyna, który powstał przez spiętrzenie wody na rzece Lubrzance. To podobno jeden z najpopularniejszych zbiorników wodnych. Powierzchnia zbiornika wynosi około 55 ha. Podobno w zbiorniku można złowić praktycznie każdą rybę.
O zachodach słońca mówi się różnie. Że kicz, że choroba każdego początkującego fotografa, że… Cokolwiek by nie mówić, zachód słońca zawsze robi „wow!”. To jest ten moment, w którym siadasz, wyłączasz tryb mówienia, chłoniesz naturę i wyciszasz myśli na koniec najbardziej zabieganego dnia i też ja to robię. Żegnam się z Wami! Do zobaczenia na kolejnej turystycznej trasie!
