RYSZARD SZURKOWSKI
Legenda polskiego i światowego kolarstwa. Urodził się 12 stycznia 1946 roku w Świebodowie. Swoją karierę rozpoczynał w 1966 w barwach Radomiaka Radom, pod okiem trenera Ryszarda Swata. Trenował na trasach w okolicy Garbatki-Letniska, gdzie odbywał zasadniczą służbę wojskową. Potem kontynuował swoją karierę. Popularność zdobył, wygrywając czterokrotnie Wyścig Pokoju (w roku 1970, 1971, 1973 i 1975). Był też trzykrotnym mistrzem świata, a raz zdobył srebro mistrzostw globu. Dwukrotnie stawał także na drugim stopniu podium podczas igrzysk olimpijskich - w Monachium w 1972 roku i w Montrealu w 1976. Szurkowski wygrywał też wiele zagranicznych wyścigów, ale nigdy nie zwyciężył w Tour de Pologne. Był prezesem Polskiego Związku Kolarskiego, a także posłem na sejm w latach 80.
Szurkowski jeździł na rowerze do 73. roku życia. W 2018 roku podczas wyścigu weteranów w Kolonii miał poważny wypadek; uszkodził sobie wtedy m.in. rdzeń kręgowy, co spowodowało czterokończynowy paraliż. Sportowe środowisko mocno wsparło wtedy kolarza. Na jego rzecz było organizowanych wiele zbiórek, z których pieniądze zostały przeznaczone na rehabilitację.
W ostatnim czasie zmagał się dodatkowo z chorobą nowotworową, z którą niestety przegrał.
Zmarł 1 lutego 2021 roku w szpitalu w Radomiu. Miał 75 lat.
https://www.cozadzien.pl/radom/odeszli-od-nas/77266
***
KS. PRAŁAT EDWARD PONIEWIERSKI
Wieloletni proboszcz katedry w Radomiu. kanclerz kurii i rzecznik prasowy diecezji radomskiej. Ks. Poniewierski urodził się 9 września 1953 roku w Radomiu. Święcenia kapłańskie przyjął 3 czerwca 1978. Ukończył też studia specjalistyczne z zakresu teologii moralnej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. 7 marca 1991 został mianowany kanonikiem honorowym kapituły konkatedralnej w Radomiu, a 24 czerwca 2004 otrzymał godność Kapelana Honorowego Jego Świątobliwości Jana Pawła II zostając prałatem. Przez kilka lat pełnił posługę ojca duchownego alumnów Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu, a potem w Radomiu, Był także kierownikiem duchowym księży i diecezjalnym dyrektorem Unii Apostolskiej Kapłanów.
Jako proboszcz, w 1995 roku, duszpasterzował w parafii św. Idziego w Suchej. Potem był proboszczem w parafiach radomskich - Matki Bożej Częstochowskiej (1996-1999) i Opieki Najświętszej Marii Panny (2002-2013). To właśnie ks. Poniewierski zdecydował się na przeprowadzenie w katedrze wielkiego remontu.
Dwukrotnie pełnił funkcję kanclerza Kurii Diecezji Radomskiej - pierwszy raz w latach 1999-2002, powtórnie od roku 2013. Pełnił również funkcję rzecznika prasowego radomskiej kurii. Od grudnia 2018 roku był postulatorem w procesie beatyfikacyjnym ks. Romana Kotlarza, który prowadzi diecezja radomska. Laureat, w 2017, Nagrody św. Kazimierza.
Ks. Edward zaraził się koronawirusem i przez kilka tygodni przebywał w szpitalu. Zmarł 2 lutego 2021 roku. Miał 68 lat.
***
MAGDALENA BIEŃKOWSKA
Założycielka klubu Bra-De-Li, pomysłodawczyni Ogólnopolskich Spotkań z Piosenką Żeglarską „Rafa”. Magdalena Bieńkowska urodziła się w 1947 roku. Z zawodu była pedagogiem. Na początku lat 80. pracowała jako pedagog szkolny najpierw w Szkole Podstawowej nr 2, a potem w Publicznym Gimnazjum nr 2 na Ustroniu. To hm Magdalena Bieńkowska założyła szkolne koło PTTK i harcerską drużynę turystyczną. Na ich bazie powstał Harcerski Klub Turystyczny „Bractwo Dębowego Liścia” - Bra-De-Li, a druhna Magda została jego opiekunką i animatorką wszystkich jego poczynań. Pod jej kierownictwem klub zdobywał nagrody na rozmaitych konkursach muzycznych w kraju.
W 1980 roku Roman Dąbrowski zaprosił do Radomia zespół Stare Dzwony, co zaowocowało wydaniem pierwszej w Polsce płyty z piosenkami żeglarskimi. To była pierwsza RAFA. W kolejnych latach, oprócz koncertów zaproszonych gości, organizowano także konkursy, w których brały udział zespoły amatorskie. W 1989 roku organizację RAFY przejął klub Bra-De-Li z druhną Magdą. To dzięki jej ambicji RAFA stała się imprezą ogólnopolską. Od 1965 roku Magdalena Bieńkowska była członkiem PTTK; w latach 1989-93 pracowała w zarządzie radomskiego oddziału. W 1999 otrzymała wyróżnienie honorowe Radomskiej Nagrody Kulturalnej. Przez wiele lat pracowała też w Młodzieżowym Domu Kultury.
Zmarła 4 lutego 2021 roku.
https://www.cozadzien.pl/radom/odeszli-od-nas/77273
***
JAN ZAKRZEWSKI
Polonista i były dyrektor IV Liceum Ogólnokształcącego z Oddziałami Dwujęzycznymi im. dra Tytusa Chałubińskiego w Radomiu. Urodził się 9 stycznia 1937 roku w Jędrzejowie. W 1958 roku uzyskał dyplom magistra filologii polskiej na Wydziale Humanistycznym Wyżej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Pracę zawodową rozpoczął w Liceum Pedagogicznym w Jędrzejowie. Od 1962 roku pracował w IV LO w Radomiu. Osiem lat później został dyrektorem; funkcję tę sprawował do 1976 roku. Ponownie kierował liceum w latach 1981-1990, do czasu odejścia na emeryturę. W roku szkolnym 1975/1976 pełnił funkcję dyrektora Studium Wychowawczo-Przedszkolnym w Radomiu. Dzięki zaangażowaniu dyr. Jana Zakrzewskiego w marcu 1971 roku rozpoczęto budowę nowej siedziby IV LO. Również na jego wniosek rada pedagogiczna podjęła uchwałę o nadbudowie parterowej części budynku, którą rozpoczęto w 1987 roku.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1973 rok) i Złotym Krzyżem Zasługi (1975 rok). „Niezmiernie kompetentny, życzliwy, lubiany, o wysokiej kulturze osobistej. Nauczyciel oddany naszej szkole i młodzieży, dla której był przyjacielem i przewodnikiem” - napisano na stronie IV LO.
Zmarł 4 lutego 2021 roku. Miał 84 lata.
https://www.cozadzien.pl/radom/odeszli-od-nas/77274
***
JAN LITYŃSKI
Polityk, działacz opozycji w PRL, poseł, członek Komitetu Obrony Robotników i uczestnik akcji pomocy dla represjonowanych robotników Ursusa i Radomia. Urodził się 18 stycznia 1946 roku w Warszawie. Studiował na Wydziale Matematyki Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w 1968 roku uzyskał absolutorium. Organizator i uczestnik studenckich wystąpień w trakcie wydarzeń marcowych, za co został skazany na 2,5 roku pozbawienia wolności. Po przedterminowym zwolnieniu w 1969 pracował jako robotnik, a później jako programista komputerowy.
W 1976 roku Jan Lityński był współzałożycielem, ukazującego się poza cenzurą, Biuletynu Informacyjnego Komitetu Obrony Robotników. W 1977 redagował „Robotnika” - niezależne pismo na rzecz zakładania wolnych związków zawodowych. Należał do Komitetu Samoobrony Społecznej KOR, współpracował z Biurem Interwencyjnym KSS KOR. W związku z tą działalnością w marcu 1977 zwolniony z pracy, a w maju 1977 tymczasowo aresztowany. Został zwolniony w lipcu tego samego roku na mocy amnestii.
Od 1980 roku pełnił funkcję doradcy Solidarności. W stanie wojennym został internowany - od grudnia 1981 do września 1982, potem aresztowany. Kiedy w czerwcu 1983 roku zwolniono go na przepustkę, nie wrócił z niej i zaczął się ukrywać. Od 1984 działał w podziemiu jako członek Regionalnej Komisji Wykonawczej NSZZ „S” regionu Mazowsze. W 1989 roku Jan Lityński uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu. W latach 1989-2001 poseł na Sejm X kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego (w 1990 wstąpił do Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna), poseł na Sejm I i II kadencji z listy Unii Demokratycznej oraz poseł na Sejm III kadencji z listy Unii Wolności. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Utonął 21 lutego 2021 roku w Narwi, ratując swojego psa, pod którym załamał się lód. Miał 75 lat.
