Czym jest cynkowanie?
W procesie cynkowania następuje nałożenie warstwy cynku na metalowy element. Celem tego działania jest zabezpieczenie jego powierzchni przed powstawaniem rdzy, a także oddziaływaniem innych czynników zewnętrznych. W zależności od warunków eksploatacji tak przygotowanego detalu oraz grubości samej powłoki cynkowej, różna będzie wytrzymałość uzyskanej warstwy. Długość działania ochronnego ocynku określa się na podstawie specjalne skali. Jeżeli przykładowo powłoka cynkowa wynosi 70 μm i element użytkowany jest w środowisku o kategorii korozyjności C1, zagrożenie korozją w klimatyzowanym, zamkniętym pomieszczeniu będzie bardzo niskie. Taka warstwa ochronna może z powodzeniem wytrzymać przez nawet kilkadziesiąt lat. Jeżeli jednak element o z taką samą powłoką cynku będzie użytkowany w środowisku z kategorią korozyjności C5, wytrzymałość wyniesie jedynie 8-17 lat. Dotyczy to np. takich warunków, jak tereny nadmorskie czy przemysłowe o dużej wilgotności. Więcej szczegółów na temat cynkowania znajdziesz na stronie https://www.ocynkownia-ogniowa.pl/oferta/.
Cynkowanie ogniowe
Metoda cynkowania ogniowego nazywana jest również zanurzeniową. Proces ten polega bowiem na zanurzeniu metalowego elementu w cynku ciekłym, rozgrzanym do wysokiej temperatury 400 - 500 stopni Celsjusza. Takie działanie sprawia, że uzyskana powłoka może być stosunkowo gruba oraz bardzo wytrzymała. Jej trwałość szacowana jest na nawet kilkadziesiąt lat. W przypadku zastosowania metody ogniowej, warstwa cynku solidnie przylega do powierzchni metalu i nie występują w niej żadne przerwy. Grubość powłoki da się regulować w piecu, co daje duże możliwości personalizacji. Cynkowanie ogniowe zapewnia bardzo wysoką wytrzymałość zarówno na korozję, jak i uszkodzenia mechaniczne. Wadą tej metody jest fakt, że po kąpieli w gorącym cynku dochodzi do wytworzenia dość nierównej warstwy. Zacieki i zgrubienia po wystygnięciu zasychają, przez co mogą być widoczne nawet po nałożeniu farby.
Cynkowanie galwaniczne
Innym rodzajem cynkowania jest metoda galwaniczna. W tym przypadku element metalowy zanurzany jest w specjalnej kąpieli elektrolitowej, zawierającej liczne związki cynku. Pod wpływem działania prądu, cząsteczki cynku zaczynają osiadać na obrabianej powierzchni. Powłoka uzyskana za sprawą cynkowania galwanicznego będzie bardzo równa i gładka, a tym samym pozbawiona jakichkolwiek nierówności. Minusem tej metody jest fakt, że nie pozwala ona na przygotowanie szczególnie grubej warstwy. Element będzie więc nieco mniej odporny na uszkodzenia mechaniczne. Z tego względu cynkowanie galwaniczne stosuje się głównie do ochrony detali dekoracyjnych, nienarażonych na eksploatację w trudnych środowiskach.
Cynkowanie natryskowe
Kolejną metodą tej formy zabezpieczania powierzchni metalowych jest cynkowanie natryskowe. Technika ta wykorzystywana jest przede wszystkim do nanoszenia powłoki na duże przedmioty, które nie wykazują odporności na oddziaływanie wysokiej temperatury. Proces cynkowania natryskowego polega na rozpuszczeniu drutu cynkowego, a następnie nałożeniu go na metalową powierzchnię przy użyciu sprężonego powietrza. Wadą tej metody jest trudność w docieraniu do przestrzeni ograniczonych pod względem dostępu, takich jak chociażby miejsca zgięć. W warstwie cynku mogą przez to powstawać szczeliny, co przyspiesza powstawanie rdzy.
Cynkowanie proszkowe
Wyróżnić można również metodę cynkowania proszkowego, która obecnie nie cieszy się zbyt dużą popularnością. W dużym stopniu jest to powiązane z faktem, że wymaga ona znacznych nakładów czasu oraz pracy. Proces cynkowania proszkowego nie jest też szczególnie wydajny, przez co nie znajduje zastosowania przy obróbce większych elementów. Technika ta polega na umieszczeniu wyrobu metalowego w cynku proszkowanym, zawierającym średnio 6 proc. tlenku cynku. Element przebywa w takich warunkach przez kilka godzin, z jednoczesnym oddziaływaniem wysokiej temperatury na poziomie ok. 400 stopni Celsjusza.
Jakie cechy wspólne mają poszczególne rodzaje cynkowania?
Poszczególne rodzaje cynkowania opierają się na nieco innych metodach nanoszenia powłoki, jednak posiadają pewne cechy wspólne. W każdym przypadku, konieczne jest rozpoczęcie prac od dokładnego oczyszczenia powierzchni metalu poddawanego obróbce. Z reguły odbywa się to poprzez zastosowanie metody strumieniowo-ściernej lub wibrościernej, zależnie od zastosowania oraz wielkości metalowego elementu. Po oczyszczeniu powierzchnia powinna być gładka, pozbawiona starych powłok, śladów korozji czy piasku. Element trzeba przed cynkowaniem także dokładne odtłuścić oraz wytrawić, co pozwoli na wyeliminowanie z powierzchni wszystkich cząsteczek niemetalicznych. Proces ten polega na zanurzeniu w kwasie solnym lub fluorowodorowym. Na koniec konieczne jest jeszcze topnikowanie metalowej powierzchni oraz jej osuszenie.
