Na wytyczenie i budowę ulicy radomianie zdecydowali się w związku z budową Kolei Iwangorodzko-Dąbrowskiej (1883-1885), czyli prowadzącej z dzisiejszego Dęblina do Dąbrowy Górniczej. Opuszczający reprezentacyjny gmach dworca podróżni nie mogli przecież tuż za drzwiami zacząć tonąć w błocie... Biegnącą od stacji kolejowej w górę i mniej więcej w połowie skręcającą pod kątem prostym w lewo ulicę, która ostatecznie kończyła się na Lubelskiej (obecnie ul. Żeromskiego) nazwano, mało oryginalnie, Długą. Istotnie, była jedną z najdłuższych ulic w ówczesnym Radomiu. Romualda Traugutta za patrona otrzymała 1 stycznia 1932 roku. Niemiecki okupant, w października 1942 roku, przemianował ją na Bahnhofstrasse. Traugutt na tabliczki powrócił w 1945.
Nadal jest jedną z najdłuższych ulic w centrum Radomia. Zabudowa to mieszanina mieszczańskich kamienic z XIX i pierwszej połowy XX wieku z powojennymi blokami, wznoszonymi w duchu socrealizmu w miejscach, gdzie zabudowę zniszczyli Niemcy albo znajdowały się puste parcele. Warto zwrócić uwagę na kilka obiektów...
Pod numerem 34, u zbiegu z ul. Moniuszki od 1937 roku mieściła się, jedyna w mieście, prywatna klinika położniczo-ginekologiczna dra Feliksa Żabnera. Niemcy zlikwidowali ją w 1942 roku. Jednopiętrowy obiekt zaprojektował znany radomski architekt Alfons Pinno. To przykład streamline'u – odmiany modernizmu, która czerpała inspirację z przemysłu lotniczego, kolejowego i stoczniowego.
Po wojnie charakterystyczny obiekt przejął sąd i prokuratura wojskowa. W 1947 roku kupił go Kościół Adwentystów Dnia Siódmego, a od 2008 służył za siedzibę radomskiego oddziału „Gazety Wyborczej”. W 2013 roku dawna klinika dra Żabnera wpisana została do rejestru zabytków. Na innym rogu - ul. Traugutta 40 i Piłsudskiego wznosi się trzykondygnacyjna kamienica Zajdensznirów z 1911 roku, o pięknym secesyjnym detalu. Po przeciwnej stronie jeszcze kilkanaście lat temu istniały zabudowania przedwojennej – słynnej nie tylko w Radomiu, ale i poza jego granicami – Fabryki Bryczek i Powozów Karola Nakoniecznego. Po uruchomionej w 1906 roku fabryczce pozostała ozdobna brama.
Dawna ul. Długa to także szkoły. Pod obecnym numerem 61 w latach 1896-1901 działała szkoła Karola Ludwika Lorentza, ojca Stanisława. Zamknęły ją władze carskie z powodu patriotycznego modelu wychowania młodzieży. Pod numerem 44 natomiast, w głębi stoi dawne Prywatne Gimnazjum Żeńskie Marii Gaj.
Z ciekawszych obiektów architektonicznych warto wymienić Hotel Francuski (nr 62). Czynny w latach 1886-1971, był jednym z najlepszych w Radomiu. Wnętrze budynku zdobiły cenne polichromie. Polichromie i plafon zdobiły także klatki schodowe kamienicy pod numerem 42.
Do rejestru zabytków, poza kliniką Żabnera i kamienicą Zajdensznirów, wpisane są: Traugutta 36 - dom z początku XX wieku, Traugutta 38 – dom z oficyną z pierwszych lat XX wieku, Traugutta 43 – kamienica z 1900 roku, Traugutta 45 – dom z przełomu XIX i XX wieku i Traugutta 51 – dom z 1896 roku.
Na podstawie informacji zawartych w „Encyklopedii Radomia. Nowe wydanie” Jerzego Sekulskiego, Radom 2012
