Średnia Szkoła Chemiczno-Garbarska, która w przyszłości da początek Zespołowi Szkół Skórzano-Odzieżowych, Stylizacji i Usług, rozpoczęła działalność 1 września 1927 w starych, pokoszarowych budynkach na terenie nieruchomości zwanej Klemczyzna na Obozisku (ob. ul. Śniadeckich 5), wydzierżawionych od spółki garbarskiej Nowość. Zorganizował ją inż. Leon Błaszyński, który rok później przekazał placówkę założonemu przez siebie Towarzystwu Popierania Wiedzy Chemiczno-Garbarskiej. Pierwszym dyrektorem szkoły został Juliusz Vorbrodt.
W 1931 roku, dzięki pomocy Ministerstwa Oświaty, towarzystwo kupiło dzierżawione dotychczas budynki wraz z działką i gruntownie przebudowało główny szkolny gmach. Pięć lat później powstały nowocześnie wyposażone warsztaty.
W 1938 roku Średnia Szkoła Chemiczno-Garbarska została przekształcona w 4,5-letnie Gimnazjum Chemiczno-Garbarskie. Placówka świadczyła dochodowe usługi garbarskie radomskim firmom. Okupacyjne władze niemieckie przekształciły ją, w 1941, w 3-letnią Państwową Garbarską Szkołę Rzemieślniczą i Fachową. Po wojnie wznowiła działalność już w lutym 1945 – jako 4-letnie Prywatne Gimnazjum Chemiczno-Garbarskie Towarzystwa Popierania Wiedzy Chemiczno-Garbarskiej. Jeszcze w tym samym roku władze państwowe rozwiązały TPWChG i przejęły szkołę. Stała się Państwowym Gimnazjum Chemiczno-Garbarskim. W latach 1945-46 odbudowano, a potem rozbudowano warsztaty i sam budynek szkolny. Dwa lata później placówka została przemianowana na 3-letnie Gimnazjum Przemysłowe Radomskich Zakładów Grabarskich i 2-letnie Liceum Przemysłu Skórzanego, a niedługo potem w Technikum Przemysłu Skórzanego. W 1949 utworzono dodatkowo dwa licea - Liceum Przemysłu Skórzanego dla Dorosłych i Liceum Przemysłu Skórzanego dla Młodzieży. Rok później gimnazjum i liceum dla młodzieży połączono i przekształcono w 4-letnie TPS Ministerstwa Przemysłu Lekkiego. W 1952 zaś Liceum Przemysłu Skórzanego dla Dorosłych przekształcono w 5-letnie Technikum Skórzane dla Dorosłych.
W październiku 1953 TPS Ministerstwa Przemysłu Lekkiego połączono z Technikum i ZSZ Przemysłu Skórzanego, które od 1950 roku funkcjonowało przy ul. Słowackiego 17, tworząc Technikum i Zasadniczą Szkołę Zawodową Przemysłu Skórzanego. Jej dyrektorem został Stefan Kielich. Nowa szkoła miała cztery specjalności: galanteria, kuśnierstwo, garbarstwo i planowanie produkcji. Budynek przy ul. Słowackiego służył do celów dydaktycznych, w budynku przy ul. Śniadeckich umieszczono warsztaty, laboratoria i sale ćwiczeń. W latach 1955-63 systematycznie rozbudowywano i modernizowano bazę na Obozisku.
W 1977 utworzono nowy szkolny organizm – Zespół Szkól Przemysłu Skórzanego im. Jana Kilińskiego, w skład którego wchodziły: ZSZ, 3-letnie TPS, 5-letnie TPS i Policealne Studium Zawodowe. Był to to największy w Europie zakład kształcenia kadry technicznej dla przemysłu skórzanego. Kształcił w zakresie garbarstwa, futrzarstwa, kuśnierstwa, kaletnictwa, szewstwa, modelowania obuwia oraz szycia konfekcji skórzanej. Miał nawet – do końca lat 80. - własną garbarnię i przemysłową taśmę obuwniczą. Szkoła produkowała obuwie, futra i kożuchy, a uczyła w systemie dziennym, wieczorowym i zaocznym.
„Absolwentów „Skórzanki” można spotkać niemal we wszystkich zakładach branży skórzanej w regionie i kraju. Ten fakt daje się również zauważyć na Międzynarodowych Targach Poznańskich Obuwia, Skóry i Wyrobów Skórzanych, gdzie wśród wystawców oraz osób odwiedzających stoiska, większość to absolwenci „Skórzanki” - czytamy na stronie szkoły.
W 2002 roku placówka ponownie została przekształcona - w Zespół Szkół Zawodowych im. Jana Kilińskiego. Rok później – z powodu coraz mniejszej liczby uczniów – do budynków przy ul. Śniadeckich miasto przeprowadziło Zespół Szkół Odzieżowych, który od 1 września 2009 przyjął nazwę - Zespół Szkół Odzieżowych, Stylizacji i Usług. e
Popularna „Odzieżówka” powstała w 1951 roku z połączenia Państwowego Żeńskiego Liceum Przemysłu Odzieżowego, które swoją siedzibę miało przy ul. Żeromskiego 35, z prywatnym Gimnazjum Krawieckim dla Chłopców z ul. Słowackiego 17. Przez pół wieku Technikum Odzieżowe miało swoją siedzibę przy ul. Marchlewskiego 2 (obecnie ul. Focha). Do końca lat 60. podlegało nieustannym przekształceniom i reorganizacji – powstała np. Zasadnicza Szkoła Odzieżowa, Technikum Przemysłu Odzieżowego na podbudowie ZSO (1958) czy Technikum Włókiennicze (1968).
W 1974 roku na sąsiedniej działce - przy ul. Kilińskiego powstał nowy budynek szkolny, a w dawnym – zabytkowym pałacyku Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego urządzono szkolne warsztaty. Równocześnie na internat zaadaptowano oficynę kamienicy przy ul. Żeromskiego 41, opuszczoną przez II LO im. Marii Konopnickiej.
W latach 90. placówka otrzymała nazwę Zespół Szkół Odzieżowych. Tworzyły go: 5-letnie Technikum Odzieżowe o specjalności technik technolog odzieży, 4-letnie TO o specjalności technik odzieżowy, 3-letnie Technikum Krawieckie na podbudowie ZSZ i zasadnicza szkoła zawodowa.
W 2013 roku władze miasta zdecydowały o połączeniu Zespołu Szkół Odzieżowych, Stylizacji i Usług i Zespołu Szkół Zawodowych im. Jana Kilińskiego w Zespół Szkół Skórzano-Odzieżowych, Stylizacji i Usług.
29 stycznia 2014 był znaczący dla społeczności placówki - Zespół Szkół Skórzano-Odzieżowych, Stylizacji i Usług otrzymał sztandar. Nowy, ale także stary, historyczny - Państwowej Szkoły Chemiczno-Garbarskiej, który przez lata uważano za zaginiony.
